Grimmr

grimmr

grimmr, adj. 1) grum, ildesindet, tilbøielig til i Vrede eller af Fiendskab at gjøreandre ondt eller skade dem; þeir hafaheilhugaðir verit við alla góða mennok helga, þó at þeir hafi verit grimmirsín á millum Kgs. 222; þat er okmælt, at sú þjóð, er þat land byggvir,er bæði grimm í sér, ok þó drápgjörnok mjök úsiðug Kgs. 2130; þaðan afvarð hann hinn grimmasti ok verstskaplundaðr Fris. 2419 (Yngl. 38);munu oss ætla með grimmum hug at fáVatsd. 29 (4727); grimmr hervíkingrHeilag. I, 60940; hinn grimmi heiðingiStj. 46231; sú grimma móðir tekr hann(nl. den nyfødte Dreng) iafnfram semfyrst er hann var greiddr, kiefir (dvs.kœfir) hann ok kastar honum dauðumniðr o. s. v. Mar. 1613; þar er sá maðr,er mér hefir mjök at móti gengit okverit inn grimmasti ávalt Heilag. II,923 (323); grimmr mótstöðumönnum sín-um Pr. 4424 (Anal. 17115); hann var góðrvinum sínum en grimmr óvinum Nj. 115(1744); híðbjörn einn grimmr hljóp orhíði sínu ok varð svá grimmr, at hanneirði hvárki mönnum né fé Grett. 501;var engi hundr svá grimmr, at þyrðiá hann ráða Flat. I, 3872; hann (dvs.griffoninn) er miklu grimmari ok sterk-ari en leon Pr. 40228. 2) haard, streng,grusom; grimm atlaga Jómsv. 738;grimmr bardagi Jómsv. 7335; grimmrdómr Flat. I, 4363; heitandi grimmumgjöldum, ef hann vill eigi samþykkjahenni Mar. 51218; játtaði sik - mjökhafa misgert - þetta grimma verkFlat. I, 38712; man honum grimmuhefnt vera Völs. 1666 (c. 32); þau erufjöll -, er or sér verpa œgiligum eldimeð grimmasta grjótkasti Bp. II, 513.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚵᚱᛁᛘᛘᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary