Grœnn

grœnn

grœnn, adj. 1) grøn; grœnt gras Heilag. I, 2995; grœnn sem gras Flat. II,29820; grœnn sem graslaukr Hom. 1906;þá var grund gróin grœnum laukiVsp. 4; upp skýtr jörðinni þá orsænum, ok er þá grœn SE. I, 20024;þar sem sær mœtist ok grœn torfaGul. 234; skal hann (nl. hvalinn) skeraá djúpi ok bera eigi upp á grœnatorfu Gul. 1495; grœn brekka Krók. 141; ár kváðu ganga grœnar brautir- Ríg stíganda Ríg. 1; liggja tilGjúka grœnar brautir Fafn. 41; þarvar þá leir, er Rafn var höggvinn, enum sumarit eptir var þar grœnn völlr,Bp. I, 67417; varð grœnn völlr, erhann (nl. Magnús jarl) var veginn, oksýndi guð þat, at hann var fyrir rétt-lætis sakir veginn, ok hann öðlaðistfegrð ok grœnleik paradísar, er kall-ast jörð lifandi manna Flat. II, 4353 fgg;hann (nl. Adam) kallaði þá til sínSeth sun sínn ok mælti til hans: sunmínn! ek vil senda þik til paradísumtil Cherubin engils, er -; þá er Sethvar til þessar ferðar búinn, sagði Adam,at hann skyldi ganga í austr, ok mantuhitta einn dal fyrir þér, ok man þarupp hefjast vegr grœnn, ok at þúkennir þann veg gjörr, þá mantu hittafotspor mín ok móður þínnar svarð-laus ok svört þau, er við géngum þá,er við vórum rekin or paradíso okhingat í þenna sorgardal, en svá vórustórar syndir okkrar, at aldri síðanvóx grœnt gras þar, er við géngumþá, er við vórum or paradiso rekin,þar til er við kómum hingat; fór þáSeth -; ok er hann hafði inn rétthöfuðit um dyrnar (nl. paradísar) þásá hann svá mikla fegrð, at -; ímiðri paradíso sá hann hina skier-ustu (dvs. skærustu) keldu Heilag. I,28819 fgg (Anal.2 20416 fgg); öll þessilönd, borgir ok - (i Spanien) tókhann - útan eina borg. -, er Luctenaheitir á norrœnu -; hón stendr þar semgrœna dalr heitir á norrœnu -; einnkeldulœkr spratt upp í miðjum staðþessum með svartu vatni Klm. 26626;jvf Lucrinam, hver stendr in Valleveride - - ein fúlasta kelda - sprettrupp í greindri Lucrina Klm. 13125 fgg;ligesom det her, om Paradis og den grønneDal, anførte minder om de nordiskeFortællinger om Stenen i grønnen Dal(i Jemtland og Jylland), se HülphersSamlinger til Beskrifning öfver Norr-land, andra Saml. om Jämtland s.134 fg; Nyerup hist. stat. Skildringaf Tilst. i Danmark og Norge IV,96-100; stendr (nl. Yggdrasill) æ yfirgrœnn urðar brunni Vsp. 19 (NFkv.4 a14. 14 a18); þar rann or (nl. golunni)grœnn lögr Gyð. 841; grœnn sem sjórHb. 43; með grœno salti (dvs. hafi) OH.837 (Flat. II, 11617; men með rauðosalti Fm. IV, 19320); sverð bitrlig, grœnaf snarpri herðu Klm. 17337. 2) ny,fersk; stóðu (nl. teinungarnir) með grœnualdini bæði vetr ok sumar Heilag. I,30017; menn róa á sjó með strand-vörpo at fá grœna fiska til konungsborðs Didr. 7020; jvf Bp. II, 14432;drap uxann ok bjó grœnt kjöt til fœðuStj. 4937; jvf mht. grüenez fleisch, grüenfisch Mhd. Wb. I, 580 b14; Lexer I,109819. 3) god, tjenlig; væntum enn, atnökkut grœnt mun fyrir liggja Vatsd.15 (2523); þeir leitaðu brott síðan þeirsá engan annan (sínn kost) grœnnaKlm. 21228 jvf &vl; sá mun nú grœnstrat segja satt Finb. 1211; flyt mikaptr til eyjar mínnar, ok mun ságrœnstr Finb. 3122.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚵᚱᚯᚿᚿ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary