Gruna

gruna

gruna, v. (að) bruges dels A) upersonligt: 1) e-n grunar e-t dvs. en tænker sig noget,finder det sandsynligt, uden dog at videdet eller have Vished derom: nú er ekat raun kominn um þat, er mik hefirlengi grunat Nj. 10 (1711); slíkt (&vlslíks) grunaði mik Ljósv. 23138; hvatgrunar þik? hverr skóp Adam? Mirm.15523; hann grunaði þó, at þeir munduum þat mest tala, er stór vandræðimundu af gerast Laxd. 71 (20419); núgrunar hann þat, at þeir vili eigi heilarsáttir við hann Grág. 30610; grunar mikenn sem fyrr, at Þórolfr muni eigi gjörrkunna at sjá efni sítt Eg. 18 (3412 fg);grunaði Erlend, (at) ófriðr mundi veraFlat. I, 23523; at þeir væri því síðrgrunaðir um þau svik dvs. at de saa meget mindre skulde komme til at gjøresig nogen Tanke om den Svig, Flat. I,6633. 2) grunar e-n at -, um e-t dvs.en er i Uvished om noget; grunaði þámarga menn, at þetta verk mundi sváguðréttligt, sem þeim hafði opt tjáðverit Fm. XI, 27923; grunar mik um,hversu heilladrjúgr hann verðr Grett. 7224; dels B) personligt: 1) tænke signoget, formode, finde noget sandsynligt; svá elskast þau leyniliga, at engirmenn gruna þeirra gerðir Mar. 30312;gruna ek, at fjölmenni muni fyrir Ljósv. 23134. 2) finde noget tvilsomt: til þessat þú munir eigi gruna sögu mínaFlat. I, 21832; eigi gruna ek þat, þóttfaðir þínn haldi lítt sættirnar Gunl. 17 (13815); eru vér sendir í heiminnat veita mönnum vára þjónustu, semþú skalt eigi gruna Flat. I, 3433; eigigrunum vér íllvilja yðvarn Flat. I,41238); Þorkell trefill grunar nökkut,hvárt þannig mun farit um líflát mannasem - Laxd. 18 (3727); gruna e-n dvs.anse en for upaalidelig, have ham mis-tænkt for at være det, eller for at detikke forholder sig saaledes med ham, somdet skulde eller burde: þá mun Hrútrhlæja ok mun hann ekki gruna þikNj. 22 (3325); ætla ek, at þeir hafagrunat mik Ljósv. 23131; ek hefi grunathann, hvárt hann mundi vera Konraðreða eigi Konr. 5944; vera grunaðr dvs.være Gjenstand for saadan Mistanke:þá var móðir (nl. Jomfru Maria) grunoð,því at engi gékk í gegn faðerni Hom. 903; grunaðr var hann um þat, at hannmundi blóta mönnum Vatsd. 16 (2825);engi maðr frýr þik vits, en meirr erþú grunaðr um gœzku Sturl. I, 8418.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚵᚱᚢᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary