Hallr

Old Norwegian Dictionary - hallr

Meaning of Old Norwegian word "hallr" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

hallr: hallr, adj. 1) heldende, som har en skjæv,skraa Retning eller Stilling; var þarbrotinn mjök íssinn um skerit ok vórujakarnir hallir mjök út af skerinu Eb. 45(8428) jvf 45 (8624); fór (Ormrinn langi)jafnan hallr ok lét ekki at stjórn Flat.I, 52016; E. laust skildinum við kesjunni,ok bar hallan, svá at kesjan reist orskildinum ok flaug í völlinn Eg. 60(13514); fékk þar sár mikit á halsinnfyrir aptan eyrat, ok berr hann síðanhallt höfuðit Flat. I, 3367; hné Guðrúnhöll við bólstri Guðr. 1, 15; hallr ígöngu Vápnf. 61; standa höllum fœtiNj. 63 (977); K. hjó til Glúms höllumfœti Nj. 152 (26423); fara höllum fœtifyrir e-m = fara halloki fyrir e-m Bp.I, 90713. 2) hældende til et Parti, stemteller virksom til Fordel for en i Sær-deleshed; með flutning - þvílíkra, ersvá vóru hallir í sínu fylgi - leiðisterkibiskupinn - á þann veg at heyraáleitni &c. Bp. II, 9236; hallr til e-sdvs. en hengiven, Fm. VII, 2334; hallrundir e-n d. s., heldende til ens Parti, Fm. VII, 22926; Bp. I, 7149; Stj. 47627;Sturl. I, 5711. 742; verðr hallt á e-ndvs. en kommer til kort, han bliver dentabende, = hallar á e-n (se s. 709 a4 fgg);Karlsefn. 6 (1349); hann lætr eigi ásik hallt (nl. verða) = hann lætr eigihallast á sik OHm. s. 925. 3) tilbøieligtil noget (til e-s); alþýðan er höll tilíllsku ok synda Pr. 6912.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᛆᛚᛚᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

adj.: Adjectiv.

c.: Capitel.

f.: Feminin.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

n.: Neutrum.

nl.: nemlig.

p.: Pagina, side.

s.: substantiv.

S.: Side.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.