Halmr

halmr

halmr, m. (G. -s) 1) Kornstraa; honumsýndist, sem 7 öx - yxi upp á einnhalm (VulG. in uno culmo) Stj. 20130(1 Mos. 41, 5). 2) coll. Halm, hvorafdet indhøstede Korn skal udtærskes ellerer udtærsket; berja halm dvs. tærske JKr.24 &vl; berja hveiti af halmi Stj.3988; ganga síðan til kornhlöðu þeirrar,er hestar þeirra váru inni, lögðustþeir þar niðr í halm ok sváfu umnóttina EG. 74 (1819); fóðr halms GuL.742; alla þessa hesta - ólu ok önnuð-ust þessir tolf greifar -, ok fluttu tilborðs bygg ok brauð, hey ok halmStj. 56018; þar sem þakt var reyr eðahalmi Fm. VI, 15326; tekr nú fötinöll or rúminu (nL. Sængerummet) okmælti, at G. skyldi þar niðr leggjastí hallminn, ok berr á hann ofan fötin,ok hvílir nú á honum ofan AlfdísGísL. 5228 jvf 1397 ; Bárðr sá, at þeir(nL. de som sent om Aftenen vare komnetil Lands og søgte Natteherberge hosham) váru vátir mjök, ok fylgði hannþeim til eldahúss nökkurs, var þatbrott frá öðrum húsum - - halmskorti þar eigi inni, bað hann þá(efterat de havde faaet sine Klæder tør-kede ved Ilden og vare blevne bespiste)þar niðr leggjast til svefns EG. 43(849); hón (nL. Ásta) lét 4 konor takabúnað stofunnar ok búa skjótt meðtjöldum ok um bekki (palla Flat.),tveir karlar báro halm á golfit OH.3013 (Flat. II, 3322); bar Björn kerat Geirmundi, en hann drap við hend-inni ok sló upp í fang honum, fórdrykk(r)inn niðr í halminn SturL. II,10723; her paa Gulvet i Halmen, isærútarliga i Hjørnet ved Siden af Døren,var det Sted, hvor fattige og ringeFolk havde sit Sæde om Dagen ogsit Leie om Natten, medens bedre Folkhavde sit Sæde paa Stuens Bænke ogsit Natteleie der eller i særegne rekk-jur: síð um aftan kvámu þeir í Sogn tilmóðurbróður síns ok settust útarligaí halm, G. gékk at þeim ok spurði,hverir þeir væri, þeir kváðust veragöngusveinar Flat. I, 30027; karl gengrgreiðliga inn í höllina, en er hannkemr inn, stumrar hann geysi mjökok fellr fast á hœkjurnar (= stafinase L. 31. 38) ok snýr til annarra staf-karla ok setzt niðr útarliga í halminnFlat. I, 2107; skeljakarl (se L. 29 fgg)mælti: mun nökkur ván, herra mínn!at þér lofit mér at liggja í halmi íhöll yðarri? keisari kvezt víst lofavildu; - skeljakarl sat útarr í horni hjástafkarlum, er þar vóru MaG. 2150. 57;honum er svá út hrundit, at honumheldr við meizl hvert sinn er hann villí höllina (da han nemlig var saa godtsom nøgen og derfor ansaaes som enstafkarl), þat verðr þó um síðir athann kemst í höllina ok sezt niðrútarliga í halm Æf. 4258; tveir skjal-igir menn ok félausir kómu til hirðarKnúts konungs -, þeir sátu í halmi,því at þeir vóru fátœkir (þeir vóruhjá öðrum stafkörlum Flat. II, 17428)Fm. V, 19119; þá mælti Þuríðr hús-freyja: met þú við mik (dvs. sælg mig)rekkjubúnaðinn; Þorgunna svarar: eigimun ek liggja í halmi fyrir þér, þóat þú sér kurteis ok berist á mikitEb. 50 (9312); fœðast þeir upp í halmisem önnur þrælabörn (jvf Frost. X,475 se under horn) SturL. I, 123 jvf 211(Halfss. 4027 c. 11); kun i særegen An-ledning satte ogsaa fornemme Folk sig iHalmen for en Stund: um kveldit erþeir höfðu snætt ok borð vóru brottu,settust þeir í hvirfing í halminn kon-ungr ok Einarr ok mart vildarmanna,drukku þeir þá ok vóru kátir, vóruþá teknar dýnur ok lagðar at bakikonungi ok Einari Fm. VI, 27921 jvfMork. 5927. - bera þurt af halmi dvs.slippe vel fra det? forekommer Æf. 4821,hvor det heder: svá gjörist þetta mót(paa hvilket allir valdsmenn skulde fyrirkonungs orð koma - at gjöra skyn-semd - fyrir alla sína meðferð), atfáir bera þurt af halmi, því at orðs-kviðr talar, at margir eru heims þjófar.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᛆᛚᛘᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary