Handvegr

handvegr

handvegr, m. 1) en af de to Steder eller Sider, hvori man har, holder sine Hænder;virðuligr maðr sitr undir höfði hans okstyðr sínni hendi hvárn veg af höfðinu- - því næst renna upp vendir tveirblómgaðir sér hvárr af sínum handvegThom. 4594. 2) paa kyrtill: den nederste Del af Ærmet eller det Sted, hvor Haan-den kommer frem deraf; tekr (Thomas)fram í handveginn á kyrtlinum, er hannbar, ok svarar lágliga svá: sé! mínnherra! hversu siðsaman mann ok heil-agan þér vilit setja ifir þat háleitasæti ok svá marga munka ok -, semþar þjóna guði Thom. 31138; jvf handasaumr Bp. I, 45311; hann hafði einnguðvefjarmöttul ok undir myrkbrúnankyrtil af ciclade allan skínanda meðgullhlöðum ok gimsteinum settan umhals ok handvegu Clar. 726 fg. 3) paa skikkja, möttull eller feldr: den Aab-ning mellem de to nehængende Sideraf samme, hvorigjennem den, som harKappen hængende over sine Skuldre, kan stikke Haanden frem (jvf v. Thomsenthe relations between Ancient Russiaand Scandinavia and the Origin of the Russian State s. 32, eller densvenske Oversættelse: Ryska rikets Grund-läggning o. s. v. s. 3824); við handveginn(nl. möttulsins) vóru margskyns ágætirsteinar í skaut niðr hvárumtveggjamegin Flov. 14234; Ögmundr tók yfirsik halfskiptan feld ok hlöðum búinnum handveginn Flat. I, 33530 (Fm. II,704); hún hefir eina skikkju ýzta klæða,ok þar undir berr hún þat sálugabarn - -; kemr maðr á veginn ímót henni -, hann talar fyrr til kon-unnar - -, víkr þá at henni djarf-liga ok varpar skikkjuskautit út áhandveginn svá, at hann sér fullgjörla,hvat undir er Thom. 47734. - Desuden forekommer handvegr i følgende Ord: en til þess, segir sæll Gregorius, atþeir iðraðist ok gjörði betr til ann-ars predikara -, en þeir gjörðu tilhans, skrifar hann þeim til með mjúk-astum orðum, sem hann snerti þeirrahandveg ok harðbrýsti til lækidómsok meiri mýktar, en fyrr höfðu þeir(Post. 47218 fg); uden at det kan sees, hvilken Betydning handvegr her har,da handveg ok harðbrýsti ikke har noget tilsvarende i de latinske Ord (Gregorii m.Opera omnia (Paris 1705) I, 1369 fg),som her skulde være gjengivne, og hand-veg (ok harðbrýsti) ikke vel kan være = síngirnd (ok harðbrýsti) Post. 47212.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᛆᚿᚦᚠᚽᚵᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary