Hár

Old Norwegian Dictionary - hár

Meaning of Old Norwegian word "hár" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

hár: hár, adj. (se Rydqv. II, 377; A. Norén i Paul & Braune Beiträge &c. VII,431 fg; Leffler i Arkiv for nord. Filo-logi I, 265-287; jvf haugh altariEJb. 607. 1379; firir heghaltarenumDN. III, 377; Folkespr. hög Aasen314 a) 1) høi af Beliggenhed eller Stillingi Rummet, mods. lágr 1; man nú sólinvera svá há, at A. vin yðarr man nú megahanga OH. 1185; jvf skapthár; þeirskyldu sitja skör hærra en jarlar, enskör lægra en sjalfr hann Fris. 5814;sól gengr annan dag öðrum hærra Rimb.65 b26 (354); völdu sér tjaldstaði þá, erþeim þóttu beztir ok hæst lágu Fm.VI, 13527. 2) høi, som strækker sig langtopad fra sit Udgangspunkt eller denGrund, hvorpaa Gjenstanden staar, hvor-over eller hvorfra den hæver sig, mods. lágr 2; allra manna hæstr Flat. I, 1682;Magnús hinn háfi Fm. VII, 641; hamra-fjall, fjall hátt Stj. 5822; Flat. I, 4653;SE. II, 966; þú - þóttisk vera hærien grön, er vex á hæsta fjalli ok sýniskyfir alla mörk Hom. 1924; enir hæstuhamrar Rimb. 65 b25; upp á háfu bergiGyð. 312; fjöllum hærri Elucid. 7124;VígagL. 811; hár galgi Fjölsv. 45; hinnhæsti galgi Fm. X, 27124; Bev. 271 se s. 540 a18 fgg; borg há Ghe. 14; hátt grasHm. 120 (169); há bára Ghv. 13; hárbekkr Ghe. 2; hár logi Am. 15; há merki-stöng Klm. 28218; hátt skapt Eg. 53(10917); hann (dvs. stöpullinn) var hár sex-tugu skeiða ok fjögurra skeiða Elucid.1509; skínn hann nú því hærra Flat. III,24736 3) dyb, som strækker sig langt nedadfra sit Udgangspunkt eller sin Begyndelse,jvf lat. altus; í stórlöndum hafði heiðinndómr háfa rót Post. 48414; hátt foraðBp. II, 9125; hátt hlaup Fm. I, 16619;falla hátt Mar. 109517; Post. 5591; Æf.2660. 4) som har en høi Gang, til-tager i høi Grad eller er kommen tilsit høieste (jvf vaxa 5); gékk villasú hátt þar Heilag. I, 38623; jvfAnecd. 2316 (317); þeirra ofsi geisar háttSE. I, 816; kvattu svá: gröm skömm;ekki eru þær hendingar jafnháfar,hrömm skömm þat væri jafnhátt Fm.VI, 3867; hátt vetrar megin Kgs. 1519;hár stormr Kgs. 127; há stefna dvs. saa-dan Stevning hvorved den indstevnede gives lang Frist, NL. II, 52319; GuL.3071; hæst vetrar, sumars Fm. IX,4807; Ljósv. 1430; verða hár dvs. bliveivrig: Þ. rekr meðal herða henni tryg-ilinn, hón snýst við ok verðr há við okmælir við hann hrapalligt Heið. 26(35018); unna e-m hátt SturL. I, 20020. 5) anselig, betydelig, stor, mods. lágr 3;manndráp er hinn hæsti höfuðglœprStr. 1637; hin hæsta sök til hennarbrottferðar Flat. I, 7117; há tíðindiGyð. 806; krafði þá s. Ingigerði, er(dvs. ef) hón hefði nökkura(r) málsbœtr tilþessa máls, hvi háfa aura hón ætti íþeirri jörðu DN. II, 23223; hárrar ættarFlat. I, 6832; hæstir höfðingjar Flat.I, 894. 6) af den Beskaffenhed at manvanskeligen kan naa, faa eller magte det;þeir kváðu hann eigi mundu fá háfankost, ef hann bæði eigi Fld. I, 36413;gjörit eigi með spotti til vár, ok er mérþetta ofhátt, ok fá mér heldr jarlsdótturFlat. III, 36714; há rœða dvs. Tale, derligger saa høit for den menneskelige For-stand, at den har ondt for at fatte den,Kgs. 13913. 7) høi, lydelig, som høresstærkt og langt (mods. lágr 4); há röddBp. I, 83027; hátt kveði þér, en þólét hærra atgeirrinn Nj. 54 (8319); talahátt Mag. 3342 jvf 44; brast í sundrboginn, ok brast viðr hátt Flat. I, 48631.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᛆᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

adj.: Adjectiv.

c.: Capitel.

f.: Feminin.

L.: Linje.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

p.: Pagina, side.

s.: substantiv.

S.: Side.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.