Hár

hár

hár, n. Haar; skal eigi blása hár af höfðihonum dvs. der skal ikke krummes et Haarpaa hans Hoved, Flat. II, 4612. 45333;mest dog coll.: hár vex á kvikendumSE. II, 1812; hvárki skaddist hár néhúð (nl. dýrsins við höggit) Æf. 9812;og især om Menneskets Hovedhaar: Þor-gils - var hvítr á hár ok hörundSturl. II, 10423; H. var - jarpr á hár,ok fór (nl. hárit) vel Flat. I, 30218;hann hafði gult hár sem silki, ok fórfagrliga Fm. VI, 43827; jvf Mork.12336; hann hafði gult hár ok heldrþunnt, ok hrökk mjök (jvf hrokkin-hárr) Fm. VII, 2398; þess strengi ekheit - -, at aldri skal skera hár míttné kemba fyrr en - Hkr. 8111 (Fris.405); hann lét þá ok greiða hár sítt,ok þá skar R. jarl hár hans, en áðrhafði verit úskorit ok úkembt 10 vetrHkr. 659 fg (Fris. 514 fg); er ek varinnan hirðar, þá var þat siðr í hirð,at hár var skorit styttra en eyrnablöð,ok kembt svá síðan umhverfis, semhvert hár vildi bezt falla, ok var síðanskorinn stuttr toppr yfir brúnum Kgs.6616 fgg; jvf brúnaskurðr, norrœnnhárskurðr, skera sér skör; om kvenna-hár: hón (nl. Hallgerðr) lék sér á golfivið aðrar meyjar, hón var fríð sýnumok mikil vexti ok hárit svá fagrt semsilki Nj. 1 (213); þá kom Hildigunnrí stofu ok gékk fyrir Flosa ok greiddihárit frá augum sér ok grét Nj. 117(17612); hón hafði laust hárit sem meyj-um er títt ok hafði lagt gullhlað atenni sér Flat. II, 47831; hleypr upp- Þ. - ok höggr í sundr boga-strenginn Gunnars; - - hann mæltitil Hallgerðar: fá mér leppa tvá orhári þínu ok snúit þit móðir mínsaman til bogastrengs mér Nj. 78(1164). Med hvad her fortælles om Gun-nar og Hallgerd kan sammenholdes For-tællinger af den romerske Historie om, atKvinderne i beleirede Byer afklippede deresHaar for at deres Mænd kunde benytte dettil Buestrenge, og da særligen følgende Ordaf Scriptores historiæ Augustæ, nemligJulii Capitolini Maximinus junior c.7: prætereundum ne illud quidem est,quod tanta fide Aqvileienses contraMaximinum pro senatu fuerunt, utfunes de capillis muliebribus facerent,cum deessent nervi ad sagittas emit-tendas, quod aliquando Romae dici-tur factum; jvf Anmærkning til Lac-tantii opera omnia Lutet. Paris. 1748tom. 1 pag. 8822; tilligemed Eliæ Schediide deis Germanis &c. (Amsterodami1648) s. 133.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᛆᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.