Hattr

hattr

hattr, m. Hat, Hætte, = höttr, som det synes brugt om alle Slags Hovedbe-dækning, saavel særskilt, som forbundenmed eller tilhørende den Overklædning,som en Person er iført; danskr hattr:þeim sýndist sem maðr géngi í dyrnarok hafði danskan hatt á höfði Fm. VI, 6017 (Flat. III, 27730); gerzkr,girzkr hattr (dvs. russisk eller græsk Hat?)Laxd. 12 (1730); jvf OHm. 6017; Nj.31 (4619); Gísl. 5515 (14124); Ljósv. 28(se under gerzkr og girzkr); hann hafðisíðan hatt yfir hjalmi Eg. 62 (14228);om kuflhattr: v. var í kufli ok uppihattrinn Klm. 53417; reri maðr í mótiþeim í kufli svörtum, hann lét sígahattinn fyrir andlit sítt Flat. III, 2468(jvf Fm. V, 1821 fg); hann var í kufliok lét slúta hattinn Sturl. I, 38215;skaltu hafa váskufl ýztan klæða - -láttu slota hattinn mjök Nj. 22 (327).Jvf. brynhattr, járnhattr, skálhattr,kápuhattr, kuflhattr.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᛆᛏᛏᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.