Heimild

heimild

heimild, f. Hjemmel, lovlig Adkomst ellerRet til Besiddelse af en Ting, Bevissom tjener til at godtgjøre den, Grundhvortil den støtter sig. Grág. 412 fg;nú ferr maðr á jörð manns ok tekreigi heimild af þeim, er á, þá - Gul.771; hann hefir eigi réttar heimildir áskóginum Eb. 33 (604); skyldr er hverrþeirra manna, er þat land hefir átt,at stefna sínum heimildarmanni tilheimildar Grg. II, 775 jvf 778; hvarþess er maðr hefir heimild til þessgripar, er tekinn er frá manni eðastolinn, ok hugði hann sér heimilanmundu verða, þótt hann fregni síðanannat - Grg. II, 16328 jvf 16418; efmaðr selr eða gefr þat, er hann veitat þjófstolit er, ok villir heimild at,þó at hann vissi eigi þá, er honum varheimildr Grg. II, 16324; heimild skalhverr maðr taka af dróttni verkasveinssíns Gul. 699; af þeirri jörðu má maðrekki öðrum selja á leigu til heimildar,nema hann skildi þat þá, er hann tók,at hann myndi öðrum manni af seljameð sér Hák. 897 (jvf Gul. 728 fg).

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚽᛁᛘᛁᛚᚦ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary