Himinn

himinn

himinn, m. (G. himins, Dat. himni) Him-mel, Himmelen (saavel a) uden som b)med den bestemte Artikel tilføiet i Enden);a) honum þótti skjalfa bæði jörð okhiminn Nj. 126 (194); skapari himinsok jarðar NGKr. 13; hversu langt ermilli himins ok jarðar? Flat. I, 3128;sá veggr tekr allt til himins upp Flat.I, 3138; áðr stjarna komi á himin dvs.bliver synlig, GráG. 4928; hafði hannþar fylkt á melunum, við himin atsjá sá þeir Sturla, at fylkingin varlöng ok þunnskipað, er þeir sjá himinmilli mannanna Sturl. I, 35317 fg; undirberum himni dvs. under bar Himmel,mods. i Hus, under Tag, Pr. 22531; Klm.5447; taka himin höndum dvs. tage, faaHimmelen i sin Besiddelse ) i egentligForstand: ófróðir menn rísa nú uppok taka himin höndum, en vér meðfróðleik várum drekkjumst í helvítiHeilaG. I, 13229; ) i figurlig Betyd-ning om at blive saa lykkelig, at manikke kan ønske sig det bedre (jvf "vondem glücklichen Venetianer hei/ss/t es, da/ss/ erden Himmel mit den Fingern anrührt"efter Ida von Düringsfeld das Sprich-wort als Humorist s. 137 fg; se Hei-delb. Jahrbücher 1863 s. 684): þathugðum vér bœndr, þá er þú áttirhit fyrsta þing í Þrándheimi - -, atvér höfðum þá höndum himin tekitFlat. I, 5534 (Fm. I, 33; Fris. 7317);var nú í heraði mikil gleði, ok þóttustbœndr þá hafa náliga himin tekit, erþeir hafa fengit slíkan höfðingja Sturl.II, 23429; himin þóttumst þá heiðanhafa - tekit höndum Fm. VI, 413jvf 4020; svá verða nær allir fegnirupplosti þessu, er af öngum sannindumhafði risit, sem himin hefði höndumtekit Alex. 1183; með nýfengnum fagn-aði sem þeir tœki himin höndum Bp.II, 554. Som forskjellige Slags Himlenævnes andligr himinn Flat. I, 3117;eldligr himinn Post. 26810; loptligrhiminn Post. 89321; þriði himinn Post.2683. 14; hinn efsti himinn Flat. I, 3129;jvf festingarhiminn, skilningarhiminn;og Forestillingen om disse Himle er velGrunden til, at himinn ofte findes brugti Plur. hvor derom tales i Modsætningtil Jorden, f. Ex. tvenn vatnadjúp þau,er annat er yfir himnum, en annat erundir himnum SE. II, 2382; sá þeirskína mikit ljós ofan or himnum Flat.I, 2442; tók hann upp höndum tilhimna ok hélt á bréfinu, ok bað sváguð hjalpa sér til lífs ok sálar, atþar var hann hjá ok vissi, at þat varsatt ok svá gört sem bréfit váttaðiDN. V, 18239; jvf 21632 fg og lófatak;heilagr ertu himna dróttinn, fullir erohimnir ok jörð þínnar dýrðar Hom.614; steig þá til himna upp ok þaðanskal hann koma á efsta degi Landsl.2, 18; jvf NGKr. 18; Rimb. 48 b (311);til guðs, er á himnum sitr Hom. 1963; lofvárs dróttins, er á himnum er Hom. 1969;b) at dróttinn bori himininn ok rigniofan hveiti ok byggi Stj. 62118 (2 KonG. 7, 2); jvf himinbora; v/ao/tnen þau erí himnenum ero Rimb. 65 b35 (3511);sá þeir skína mikit ljós or himninumofan Fm. I, 2281; frá himninum segirhann ekki Post. 26837; sá hvergi ský-lausan himininn Flat. II, 29734. - Naarunder Flexionen det mellem m og nværende i bortfalder og til Følge derafdisse to Konsonanter støde sammen, gaar mn ofte over til fn, f. Ex. uppi í hifn-om Hb. 3310; or hifnom Hb. 1815. 17;á hifna Hb. 3917; hifninum Post. 47823.48214; jvf hifnaguð, hifnahæð, hifna-kongr, hifnakonungr, hifnasýn, hifn-eskr.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᛁᛘᛁᚿᚿ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary