Hitta

hitta

hitta, v. (tt) 1) søge, opsøge, besøge (Personsom man vil finde eller træffe, Stedhvortil man ønsker at komme); skyltþótti þat öllum útanheraðsmönnum athitta Þorstein fyrstan; - þessir mennhafa ok eigi mik hitt, sem siðr ertil langferðamanna Vatsd. 31 (5112. 30);síðan gengr Gísli ofan á Sæból - athitta Þorkel bróður sínn GísL. 10516;biðr Vésteinn leyfis, at hann fœri athitta hann GísL. 141; gakk at hittahana Völs. 15123 jvf 27 (c. 29); jvf Didr. 33618. 20; hitt Magnús konung Mork. 3228 jvf 31 fg 35. 2) træffe, finde, møde; hitti (spjótit) millum herða þeim, erstýrði Fsk. 6210; hvervitna sem maðrhittir áverka í mörko sínni, þá skal hanntaka brott at úseku; nú ef maðr hittir netí látrom sínum ok sel í, þá - -; nú lýstrmaðr sel, þá á sá sel, er hittir GuL. 9113 fg 20; fór hann þar til, er þeir Þ.höfðu skilist, hitti hann Þoralf okvar hann klofinn í herðar niðr OH. 13928; þá er - m. varð þess víss, ateinnhverr borgar dómandi gerðist áhans fund, flýði hann sítt herbergi okvildi eigi hitta höfðingjann; nú bar svátil, at þeir hittust á veginum Heilag. II, 59518; halt svá vel fram, ef þú villhann hitta (finna Fris. 8225; Flat. I,616) Ágr. 1410; mik vill hann hitta,skal hann ok því mik finna Ágr. 1422 fg;hitta menn at máli dvs. træffe Folk, saa at man faar tale med dem, Eg. 62 (14211);Grg. I, 189; Þ. fór fyrir ok hitti velleiðina Flóam. 23 (14427); reið hannaustr á fjallit ok hitti ílla leiðir Frs. 10129; er enn eigi þrotin ván, at hittistráð til at vinna hana (nL. borgina),ef í tómi er við leikit Fm. VI, 1524;hittu þar firir (dvs. forefandt der ved sin Ankomst) frændr sína ok vini OH. 8833;hittast dvs. mødes: heilir fara ok heilirhittast se under heill (adj.) s. 758 b17 fgg;þeir hittust þar sem heitir í Mynni,var þar mikit orrosta Fm. VII, 20813.- Med Præp. á: hitta á e-t dvs. støde,træffe paa noget: hitti hann þar á Þór-olf Fm. IV, 3095 (jvf OH. 13928 oven- for); gjarna vilda ek nú dauðr vera,áðr þú hefðir á mik hitt Partalop. 2921; vísa mun ek yðr leið svá, atþér hittit á váginn Flat. I, 1871;leitaðu munkarnir at asna sínum okhittu rétt þar á, er guðs maðr hafðifolgizt Heilag. II, 52013. - í: hitta íe-t 1) komme ind i en vis Omgivelse,Stilling: segja mun ek yðr leið þartil, er þér hittit inn í váginn Fm. XI,1241 (Jómsv.* 1241); spjótit hitti íbrjóst brynjaðs hests Oteneks Flov. 11313; ef þú hittir eitthvert sinn íþann tíma, at vili þínn megi fram gangaKgs. 6724; ef menn hitta í storma, ivalk eða þann vanda, at menn lestaskip sín svá mjök, at farm þarfi afat bera ByL. 9 81. 91; ek hefi frétt, atþú hefir hitt í fjártjón Frs. 10013; hérfer ek með son mínn, er hitt hefir ívandkvæði (dvs. er kommen i Uleilighed),ok munu sumir menn kalla honumdrengsbót í sínu tiltœki, en ek verðnú vanafli til at halda hann fyrir Þor-grími, því at hann er sekr vorðinnFm. VI, 10723; ef maðr vil sínu málitil miskunnar víkja, sá er í slíkt hittirNL. IV, 994; þó at maðr hitti í þauúbótamál ok verk, at - LandsL. 10, 2(s. 17714; jvf í slíkt úbótaverk fellrs. 17724). - til: hitta til dvs. komme tilstede, Fm. VII, 19712.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᛁᛏᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Swedish - K.F Söderwall's Dictionary