Hljóta

Old Norwegian Dictionary - hljóta

Meaning of Old Norwegian word "hljóta" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

hljóta: hljóta, v. (hlýt, hlaut, hlotinn) 1) faa til sin Lod eller Del (hlutr) ved Lodkast-ning eller anden Fordeling af hvad derskal tilfalde hver enkelt; synir hansskiptu arfi með sér, ok vildi hvárr-tveggi hafa heimabólit í Götu -, þeirlögðu hluti á ok hlaut Þrándr Flat. I,12315; hlutat var, hverr þetta eyrendiskyldi fram bera, ok var svá til sýst,at Sighvatr skald hlaut at segja kon-ungi Fm. VI, 3817; Jökull hlaut atstýra Visund Flat. II, 31712 (jvf 31710);er -, (vóru) settir hlutir til, hverrnæst skyldi sitja Ástríði, ok hlautEyjolfr ávalt at sitja hjá henni Vígagl.44; jvf Grg. I, 7110; hlauzt (upers.) íkyn Juda dvs. Lodden faldt paa Juda Stamme, Stj. 35635; Kaleb fór til þeirrarborgar, er honum hafði hlotizt Stj.36131. 2) vederfares, faa, opnaa nogetgodt eller komme til at lide noget ondt;U. hlaut þat, er þeir deildu um Svarfd. 2118; vér munum hljóta þunnar fylk-ingar, er vér höfum lítit lið Flat. II,33821; hljóta (= hafa OH. 20937) sigrFm. V, 648; hljóta tafl (= fá, hafatafl Flor. 15 (448); Fm. VII, 21924) dvs.vinde Spillet, Mag. 1145; Mag.* 448 fg;Bp. II, 1779; margir hlutu gótt (dvs.havde Gavn) af hans ráðum Flat. II,741; töldu harma sína, er hlotit höfðuaf Eiríki bróður hans dvs. som hans Broder havde paaført dem, Flat. I, 503jvf II, 31736; hljótast af e-u dvs. havenoget til Aarsag, være Frugten af nogeteller af ens Gjerninger: mun hér hljótastaf margs manns bani Nj. 58 (9025); kannvera, at af hljótist þessu tali sem þá,(er) verst hefir af hlotizt Svarfd. 2547 fg;mart íllt hefir af honum hlotizt Hrafnk. 2314; jvf Vígagl. 1231; Sturl. II, 623.898. 1422. 27036; hlauzt svá til, at -dvs. det traf sig tilfældigvis saa at -,Sturl. I, 10530; jvf Klm. 17522. 3) komme til at gjøre noget efter Omstændighedernes Medfør, Pligtens Krav eller Nødvendig-hedens Tvang; hlaut sá at gjalda, erríkari var OH. 8616; þá hlýtr þú þarmeð at taka þér til húsfrú Ruth mov-ersku Stj. 42524; hefir margr hlotitum sárt at binda fyrir mér Nj. 36(5426); verðr sá maðr fyrir sök, ergjarna vildi spakr vera, ok þröngvirhonum ágirnd ok ofkapp annars tilúspektar, ok -, þá á þar dómum atvægja um þess manns mál, er svá eratlotinn Kgs. 14534.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᛚᛁᚮᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

fd.: finlandisk.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

p.: Pagina, side.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.