Hœgindi

hœgindi

hœgindi, n. 1) hvad som tjener til at gjøre Forholdet eller Stillingen lettere, bekvem-mere, behageligere; i Plur. fasta þeim (nl.fátœkum) til hœginda, en eigi sjalfumsér til fésnúðar Frump. LXXVI9; várk-unn er á við þik, er þú ert félítill, at þúætlar þér til hœginda fjárupptökunaBand. 1228; bað hann til sín fara, okskal ek veita þér öll hœgindi Flóam.8 (12612); alla þá nótt vöktu kristnirmenn, ok var engi sá í öllum herinum,er svá mikil hœgindi féngi, at hjalmsínn leysti af höfði né skjöld sínn tœkiaf halsi Klm. 29222; mér þykkir osshafa snúizt nú til mikilla hœginda dvs.det forekommer mig, som der er ind-traadt en betydelig Forbedring i vor Stilling, Fm. VII, 26316; pallar veitahœgindi sitjöndum Hom. 13230; vitjasjúkra, leita þeim hœginda Leif. 17630;jvf Bp. II, 1721; Flat. II, 38735 (OH.25027); þá var hœginda leitat jarliHeilag. II, 2141; at hœgindum dvs. efter- som det falder beleiligt: gjalda skyldiK. fé at hœgindum, ef s. vildi heimtaSturl. I, 31331. 2) timeligt Gode i For- mue eller Indtægt, som udgjør Betin-gelsen for Velstand og sætter i Standtil at føre et behageligt Liv; hefir eigiannarr slíkr grundvöllr verit auðráðaok hœginda í Skálaholti sem tíundar-gjaldit þat, sem til lagðist þá Bp. I,6810; beiddist Þorlaug at fara í brottaf landi ok kvezk hafa heitit Rómferðí vanmætti sínum, en Þórir kvað þateigi ráðligt at skiljast við svá mikil(&vl mikit) hœgindi (nl. som der hav-des) Sturl. I, 7720. 3) Hynde, Pude; Barði vildi sofa, en hón vildi vekjahann ok tekr eitt hœgindi lítit okkastar í andlit honum svá sem meðglensi Heið. 41 (39323); leiðir hón hanninn í húsit, ok þótti honum þar verahœgindi í pöllum, ok vel um búitGísl. 5831; hón (nl. dróttningin) mælti:hvat er nú til (nl. at gefa biskupi)?konungr mælti: til er hœgindit undirþér; þat var fengit biskupi, ok varskorit um pell nýtt -; ok áðr biskupveik í brott lét konungr taka þat hœg-indit, sem hann hafði undir sér, okmælti: þiggit ok þetta hœgindit, herrabiskup! þau hafa lengi saman veritFm. VII, 197 fg; stóð hón þá upp afpallinum ok tók hœgindin (&vl hœg-indit) undan sér Eb. 20 (3326); varlagt hœgindi undir honum í þverpallshorni Sturl. I, 3595; síðan lagði hónhendr yfir hals honum ok bað, at hannskyldi eigi brenna rekkjubúnaðinn --, ok kom hón máli svá, at Þ. brendidýnur ok hœgindi, en hón tók til sínkult ok blæjur ok ársalinn allan Eb.51 (9618); leiddi hón hann til rekkjuok tók af ábreizl ok dró af honumklæði, fœrði hann í rúmit ok lagðihœgindi undir höfuð honum ok breiddiá hann Mar. 1175; E. reist rúnar oklagði undir hœgindit í hvílunni þar,er hón hvíldi Eg. 75 (18312); bróðir-inn hneigðist í hvílunni aptr at hœg-indinu ok sofnaði svá til guðs Heilag.II, 41711; beðr meðr - strip ok hœg-indi ok lítill koddi Dn. II, 16514;lagði H. henni til dýnu ok hœgindi,ábreizl ok - Dn. III, 9418; einn gam-all beðr ok eitt hœgindi Dn. IV,32814; æin bæð, æit hœgende, æit parlínlak, æit áklæðe Dn. IV, 43216; ein-verjat h. Dn. II, 456; hœgindi meðrtefling (= teflingshœgindi) Dn. IV,21712.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚯᚵᛁᚿᚦᛁ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary