Hœgr

hœgr

hœgr, adj. 1) let, saadan som ikke volder ellermedfører nogen Uleilighed eller Vanskelig-hed; er þat verk hœgjast þann tíma, semflóð er sjófar Bp. II, 18020; upers. þar erokkr hœgt til orráða Fm. VI, 24028;med følgende Inf. mun útlendum mannieigi hœgt at ná honum Fm. VII, 3020;jvf Vatsd. 22 (3618). 28 (4416); var ossþví hœgra at haga kostum þeirra eptirvárri vild Fm. VI, 2617; til þess atat hœgra verði at rita ok lesa SE.II, 1217. 2) medgjørlig, let at kommetilrette med, forligelig; margir köll-uðu hann - huggóðan ok hœgan (=hœgjan ok huggóðan Flat. III, 24715)OHm. 3019; hann skyldi vera mjúkrok linr ok hœgr við alla sína mennFm. IV, 2707; hann var blíðr ok hœgrok bauð hverjum manní lög ok réttindiFm. IV, 20919; var hann blíðr ok hœgröllum góðum mönnum Bp. I, 23631;hœgr í skaplyndi Vatsd. 20 (16325);ekki mun okkr, Sverrir! hirðirnar hœgjarþessar at hafa í einum kaupstað Kon-ung. 6617 (Fm. VIII, 1545); hœgr semsauðr Bær. 10353; hina hœgjasto reiði-hesta El. 9312. 3) bekvem, behagelig,beleilig, saadan at man dermed kanfinde sig tilfreds; ekki var fjárhagrinnhœgr Band. 38; jvf úhœgr fjárhagrinnBand. 247; hefir þat almúganum hœg-ast verit Hirðskrá 1426; hœg hvíla Fm.XI, 29020; hœg nótt (i den lat. Origi-nal: nox serena) Alex. 17211; gefi guðykkr at finna hvíld ok hœgjar náðirí húsum ykkarra eiginna bónda, erykkr hœfir enn at giptast Stj. 42028;(Ruth 1, 9); upers. sœkir vel tíðir, þóttheima þykki hœgra Homil. 1414; þarmun hœgra ok svalara Fm. VI, 22613;hœgra væri heima, en hætta á yðramiskunn Vatsd. 5 (931).

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚯᚵᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary