Höfuðprestr

höfuðprestr (hǫfuðprestr)

höfuðprestr, m. Prest ved höfuðkirkja(prestr sá er sitr við höfuðkirkju Eids. 1,3218 fg. 351. 2, 816; höfuðprestr er nefndrBarbatus, sá er varðveitti höfuðkirkjuheilagrar Marié Mar. XXXIII13; jvf mnl.hovetpreestr, hoevetpriester Gesetz derFivelgoer § 13 fg i Richthofen friesischeRechtsquellen s. 300 b6. 15); gera ok eigihöfuðprestar at þessu svá, at þessarpínur haldast af þeirra undirprestumStat. 2476 fg; skal hann lúka þegar bisk-upi, ef hann er höfuðprestr 4 merkr, enef hann er kapelluprestr eðr djákn 2merkr Stat. 2473; höfuðprestar skulunefna lærða menn til farar ok heimasetu(naar der skal være prestamót) - -;allir hœgindisprestar skulo sitja ástefnu hverr hjá sínum höfuðpresti --; skulu ok höfuðprestar skyldir veratil at tjá kapelluprestum, er heimasitja í því heraði, hvat gert var áprestamóti (jvf Stat. 26514) - -; enþeir lærðir menn, er heima ero, skulogæta kirkjusókna allra til þess, erhinir koma heim - -, ok svá hvertsinn, er sóknarprestar þurfu at faraí nauðsynjarerindum (jvf Stat. 26517)Stat. 30714-26; sakir þess, at heraðs-kirkjurnar þarnast víða sítt góðz oktíundir -, þá skal einginn sá, semtil er ætlaðr at selja þann part tíun-dar, sem kirkjurnar eiga, dirfast héðanaf nefnda kirkjutíund at selja án vitorðiþeirrar kirkju höfuðprests ok tveggjaannarra skilríkra or þeirri kirkjusóknStat. 24233; höfuðprestar at graftar-kirkju hverri hafa sér vicarium, ef þater vel máttuligt at, þá er annarr þeirraferr tíl kaupstaðar at nauðsynligumerindum, megi annarr heima vera at geravices á meðan, með því at þess háttarkirkjur hafa jafnan mikla sókn ok víðaStat. 24237; höfuðprestr eða annarr(nl. prestr) í stað hans skal heimavera ok gera mönnum reiðu, ef þurfiero; en ef hann ferr í frá nauðsynja-laust, ok kemr maðr með náonga sínndauðan eða með aðrum nauðsynjumok missir hann prest, þá SKr. 221;ef maðr þarf olianar ok má eigi höfuð-prestr til komast, þá skal sá olia, erkirkjuna á, með prestens hjolp, efeigi fæst meira lið til, ok heldr ein-saman, en hinn missi, en ef hannheitir höfuðtíund sínni fyrir hœgindis-presti í sótt sínni, ok er hann meðhöfuðpresti at olia hann, þá hafi hannþriðjung af, en höfuðprestr 2 lutí, enef hann oliar einn saman, þá taki halfthvárr þeirra, en þar hœfir sá skilvangi,er höfuðpresti byrjar allr prestlutrSKr. 34; höfuðprestar skolu krossagera ok upp skera fyrir messudagumöllum Eids. 1, 101; Árni m. g. m.biskup í Björgvin sendir öllum sóknar-prestom í staðinum ok biskupsdœminuí Björgvin kv. g. ok sína - eftir því,sem í þeim bréfum várum váttar, ervér höfum áðr þar um ritat til höfuð-prestanna DN. IV, 646; der nævnes höfuðprestr í Skála DN. VII, 1781jvf III, 631; á Hamri DN. IV, 1874;á Vangi á Voss DN. V, 1446. 2047.II, 4422. 4842. 5282; á Steðju DN. I,1977; á Selju DN. VII, 156.

Part of speech: m

Orthography: Johan Fritzner's dictionary used the letter ö to represent the original Old Norwegian (or Old Norse) vowel ǫ. Therefore, höfuðprestr may be more accurately written as hǫfuðprestr.

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚯᚠᚢᚦᛕᚱᚽᛋᛏᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary