Hræ

hræ

hræ, n. (= got. hraiv, ght. hreo Graff IV,1131, mht. rê Mhd. Wb. II, 1, 585 b26 fgg,gsax. hreo, ags. hra, hrea, hreaw, hræw,hrav) 1) dødt Legeme, a) af Dyr: komumenn konungs at, ok sýndi hann þeimhræ hjartarins Fm. X, 30823; kastarhræinu hundsins - undir túngarðinnBp. II, 1396; b) af Menneske: upp varlokit steinþró hans, þá lagði svá dýr-ligan ilm or steinþrónni, sem þar værien dýrstu smyrsl en eigi hræ Leif.5620; især om et Menneskes døde Legeme,som bliver, er blevet liggende ubegravet: mantu falla ok allt lið þítt ok ramnarmunu slíta ræ þítt ok vargar OHm.3428; jvf Fm. IV, 2445; man ek fljótt gefahröfnum hræ þítt ok skógdýrum (VulG.dabo carnes tuas volatilibus coeli etbestiis terræ) Stj. 46422 (1 Sam. 17,44); især hylja hræ e-s (jvf Flat. II,3673; Magn. 506 under hylja; ef maðrhylr eigi hræ manns, þá er hanngengr frá dauðum manni GráG. 35815;hann skal hylja hræ, ef hann gengrfrá dauðum manni, svá at eigi etifuglar né dýr GrG. I, 1544; síðan huldiHrútr hræ hans Laxd. 37 (9823); þarféll Már ok huldu þeir hræ hansÞorskf. 5930; hann skal hylja hræ grjótieða torfi eða klæðum eða snæ, ef eigier annat til, en ef eigi er hult fyrirdýrum eða fuglum, þá - GráG. 3505;Þ. huldi hræ hans (nl. den af hamdræbte G.) með grjóti Nj. 17 (2723);Þ. hratt garðinum ofan á Grana okhuldi svá hræ hans EG. 84 (21131);K. vegr Steinolf ok fellir á hannstekksgarðinn; - er nú fyrst faritat leita til stekkanna (nl. efter Stein-olfs Lig) ok finnst Steinolfr þar -;nú er sagt Hafliða, ok ferr hannskjótt til stekkanna ok lítr á ok mennmeð honum ok sjá, at kemr höndinber (dvs. úhuld) fram undan torfunnifram frá ulflið; þá leiðir Hafliði atvátta, at eigi sé hræit hulit, ok býrþetta mál til alþingis Sturl. I, 238. 18-22;ogsaa i Plur. hræ (= lat. carnes VulG.1 Mos. 40, 19; 1 Sam. 17, 44; jvf G.d. d. Spr. 101031 fgg): Pharao mun látahengja þik á galga, munu þá fuglarslíta hræ þín ok eta (VulG. lacerabuntvolucres carnes tuas) Stj. 2019 (1 Mos.40, 19); skulu hræfuglar rífa hræ þínTroj. 24 (684); tóku lík hans ok fluttutil lands ok lögðu upp á haug einnok létu þá rífa dýr ok fugla hræinFris. 2029 (Yngl. 31); fyrr vilda ek atFrekasteini hrafna seðja á hræom þín-om, en - Hund. 1, 44; við hann erkend gjá sú - sem hræin (nl. Kols)fundust Isl. 3 (13). 2) Vrag, Levningeraf noget som har taget saadan Skade,at det derved er blevet ubrugbart, =brot 2, lat. fragmentum: f. Ex. afFartøi: brutu þar skip sín ok gerðuor hrænum (&vl brotunum) skip þat,er þeir kölluðu trékylli Landn. 2, 31(1579); jvf skiphræ, skipshræ; af Kjøre-redskaber o. desl.: ef maðr ferr of skógannars með sleða eða klyfbera, eða-, ok bilar reiði hans, þá á hann athöggva til þess, sem hann þarf atbœta þat, ok láta eptir hræ, ef hannhefir eigi til þess ætlat, at hann mundibrjóta GráG. 47318 (GrG. II, 10924);ef hann (nl. leigumaðr) vil bœta búsbúluti sína, þá á hann at hafa við tilþess, hvárt sem hann vill or skógieða af fjöro, ok láta eptir liggja hræGráG. 5022 (GrG. II, 1386).

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚱᛅ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary