Hrjóta

Old Norwegian Dictionary - hrjóta

Meaning of Old Norwegian word "hrjóta" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

hrjóta: hrjóta, v. (hrýt, hraut, hrotinn) 1) udstødeen grov Lyd: a) brumme: hreingalknhrutu Hým. 24 &vl (NFkv. 109 a41);þá hraut við inn reginkunngi baldr íbrynju sem björn hryti Hamd. 26 (25);veðr hrjóta við honum á sæ Post.23423 (jvf Ap. Gj. 28, 3& fg. b) snorke iSøvne: Mar. 105635; SE. I, 1462; Flat.I, 25818; Sturl. I, 23924; Grett. 1545;Fld. II, 13320. 2) springe løs, farefrem pludseligen og med stærk Fart, menuvilkaarlig Bevægelse (jvf spretta); varðþá mikit mannfall -, hrutu fyrir borðmargra manna höfuð ok aðrir afhögg-nir limir Fm. I, 17111. 13; hrýti hárlogi hús mín í gögnum Am. 15; hrauteldr af munni þeim með miklu eitriÞorskf. 5111; eldr þótti af hrjóta, ervápnin komu saman Sturl. II, 1632;þeir fleygðu sér ofan á hann, en G.brá við svá hart, at þeir hrutu af hon-um Grett. 11820; s. hjó til Ketils svá,at af hraut kápuhöttrinn Fld. II, 13321;vápnin hrjóta af upp af skallanum As-láks, hvárt sem þeir fœra í höfuð honumsverð eða eyxar Fm. XI, 13223 (Jómsv.*11312); kemr þat (nl. spjótit) á herðarhonum, ok hrýtr af upp ok kom í höf-uðit Krók. 1125; stundum fauk hannfyrir þeim sem halmvisk, stundum varhann fastr fyrir sem veggr, ok hrutuþeir frá honum Fm. VI, 2124; Þ. rennrfram - svá hart, at förunautar Butr-alda hrjóta frá í brott Fbr. 229 (Flat.II, 10338); Bölverkr blæss í nafarsraufina,ok hrjóta spænirnir upp í móti honumSE. I, 2223; var kvatt duranna tysvar,ok hit þriðja sinn hraut upp hurðinFm. VI, 12123; kom landskjalpti mikillyfir myrkvastofuna svá at upp hraut(&vl fauk) myrkvastofan Post. 2486(Ap. Gj. 16, 26 fg); konungr hjó áhals hafrinum -, þar hrutu or silfr-peningar Fm. VI, 9522; hrýtr öx orhendi manns Gul. 1691; jvf Nj. 17(2816); Frs. 1019; hrýtr blóð or munnieða nösum GrG. I, 14912; annarr hjótil hans með sverði -, ok kom framaná halsinn -, ok hraut blóðit allt ákirkjuna Sturl. II, 16629; sverðit beitekki, en svá sýndist, sem dust hrytior hreinbjalbanum Flat. II, 35616;hratt fram (nökkvanum) - svá at eldrhraut or hlunnunum SE. I, 17610;hrjóta í sundr dvs. springe itu, i Stykker:bararnar hrutu í s. Sturl. I, 23836;slöngdu svá silfri, at í s. hrutu baugarAm. 44; annarr (teningrinn) hraut ísundr OH. 9017 (Flat. II, 1747).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚱᛁᚮᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

f.: Feminin.

fg.: følgende.

G.: Genitiv.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

nl.: nemlig.

p.: Pagina, side.

s.: substantiv.

S.: Side.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.