Hrökkva

hrökkva (hrǫkkva)

hrökkva, v. (kkt) 1) slynge noget saaledes,at det bøier sig, danner en Bugt ellerKrumning; þó at þeir höggvi í hansskalla, þá beit eigi heldr, en þeirhrökkþi talknskíði Jómsv. 7314; ekhjó á hals þér - - ok beit eigiheldr á, en talknskíði væri hrökt umFld. II, 53431; Oddr brá þá ok sverðinuok hjó til Alfs, ok beit eigi heldr, enhann hrökti talknskíði Fld. II, 55614;hrökkvast v. r. dvs. krølle sig, bugte sig:undan honum (nl. hausinum) hröktistein naðra ok at Oddi, ormrinn höggrfót hans Fld. II, 30022; jvf Post. 23421;hröktust ormar tveir undan stöllunumTrój. 34 (9417); er M. fór með árbakkanökkurum -, þá svam eðr rekktist atþeim bakka - höggormr mikill HeilaG.I, 62929; svá sem drekinn liggr viðþann veg, sem fíllinn ferr -, þá hrökk-vist hann um hans fótleggi kreppandiþá saman meðr sterkum knútum Stj.964. 2) drive bort eller afsted; þá hröktiÞórðr hestinn undir sér Sturl. II, 26424;E. vil nú skilja ok hrökkr hestinn, ener Hrútr sá þetta, reiddi hann uppbryntröllit ok setr milli herða Eld-grími Laxd. 37 (9818); binda þeir hanasáluga upp á einn asna - - hrökkvahann síðan brott frá sínum herbergjumMar. 6345; hér er ílla um gengit, athrökt er öll eiga mín (dvs. at al minEiendom er borte) Fld. II, 11420; hátt-uðu þeir svá, at G. reið síðastr okskyldi geyma, at engir hröktist aptrSturl. I, 36916.

Part of speech: v

Orthography: Johan Fritzner's dictionary used the letter ö to represent the original Old Norwegian (or Old Norse) vowel ǫ. Therefore, hrökkva may be more accurately written as hrǫkkva.

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚱᚯᚴᚴᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.