Hrópa

Old Norwegian Dictionary - hrópa

Meaning of Old Norwegian word "hrópa" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

hrópa: hrópa, v. (að) 1) omtale nogen paa en ufor-delagtig Maade og derved søge at ned-sætte ham i andres Omdømme og Agtelse. Eg. 16 (2814); Nj. 14 (685); Gunl. 9(2383); sú in góða kona var aldriginíllmælt né hrópat, því at allt folkitveit at sönnu, at hón er trygg ok góðkona - ok jafnan verit hróplaus oksvá svívirðinga(-laus) Str. 1533; fór yfirlandit vestr ok hrópaði Þorstein, okfór síðan svá vestan yfir rógmælit Pr.3913 (Anal.1 17528); hafði hann ok rópatþá um harðla ljótan lifnað fyrir feðrsínum Stj. 19213; hafði hann rópateinn saman Ruben af sambúð fyrrnefndrar frillu feðr síns Bale Stj. 19216(jvf 19015). 2) raabe; Karl hrópaðimikit á Ljótolf ok bað hann heyrahvat hann talaði: hér er Y. friðla þíní ferð með mér Svarfd. 2110; jvf Anm.og den ældre Udgaves S. 15522.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚱᚮᛕᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

fd.: finlandisk.

m.: Masculin.

nl.: nemlig.

S.: Side.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.