Húfr

húfr

húfr, m. Skibssidens Bug, hvortil höfuð-bendur ere fæstede, jvf Folkespr. huv 2Aasen 309 b; róa þeir á móti þeim,ok er skip þeirra Sigmundar berr framhjá þeim, þá skera þeir Þ. ok E. allarhöfuðbendur á þat borð, er eigi fórseglit ofan (da man der vilde lade Seiletfalde); Sigmundr þrífr upp fork einn,er lá í skipi hans, ok rekr út í húfinná skipi þeirra svá hart, at því næsthorfði kjölrinn upp á skipinu; hannfœrði forkinn í þann húf skipsins, erseglit hafði ofan farit ok þagat hallað-ist áðr Flat. I, 5524. 6; þeir báru þákistuna á land ok upp í naustit oksettu undir húfinn á skipi Orms Harð.26 (8123); nú skipa þeir tilföngum síná milli, þeir er ljóta at fá kjöl eðastafna, húf eða halsa Gul. 3065. Jvf.meginhúfr, róðrarhúfr.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚢᚠᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary