Hugleiða

hugleiða

hugleiða, v. (dd) 1) give Agt paa, læggeMærke til noget; J. sagði til þeirra:hugleiddu þér hvat ek gerða? þeir lét-ust víst hugleitt hafa; hann sagði: hvatsýndist yðr sem ek gerði Heilag. II,5645 fgg; jvf Laxd. 46 (1352); er þathugleiðanda at - Mar. 17326; sagðikonungr frá afreksverkum sínum -; kon-ungr fann, at svá var, sem E. hugleiddi(= leiddi Mork. 5931) þat ekki Fm. VI,2811; jvf Vatsd. 43 (6919); ek hefi hug-leitt skaplyndi þítt, ok sýnist mérjafnan með miklum áhyggjusvip Fm. VII,303; vel er þat -, er þú hefir hug-leitt, hversu mikill skattr er vanr atkoma af Finmörk Eg. 17 (3126); ogsaahugleiða um e-t: Þ. segir, at hannhafði ekki hugleitt (= huga leitt OH.14823) um men þat Flat. II, 26827. 2) tænke paa eller over noget; hannhugleiddi heilagt guðspjall, er sjalfrguð mælti þessum orðum: -, ok þatfleira hugsaði hann, er þar fylgir -,þetta hugleiddi hann ok lærði svá afheilagri kenning sálo sjalfs síns Barl.12134 fgg; jvf Bp. I, 23633. 26536; Barl.11422; hugleið eigi þetta - at firir-láta svá göfugligan ok góðan -, enelska ok þjóna fjándanum Barl. 11332;hér fyrir væri yðr hugleiðanda, þósíðla sé, í hversu hátt forað - þérhafit steypt yðrum sálum Bp. II, 9125;ef hann hafði hugleitt daginn svánærri dvs. at Dagen var saa nær,Hauksb. fol. 97, 1 a25; ogsaa hugleiðaat e-u d. s.: er öllum þeim hugleið-anda at hans dœmi Æf. 29220; hug-leiða um e-t d. s.: ekki hugleiðir hannum dauðadaginn eðr hvat eptir mankoma Mar. 108424; hann bauð honumí mót aðra gjöf þá, er hann skyldi hafatil minningar, at hverju sinni, er B.sá hana, þá skyldi hann þegar hugleiðaum Josafat Barl. 983; hugleiða meðsér dvs. tænke ved sig selv, Æf. 5167. 3) overveie; hugleiddi hann marga vega,hvat til skyldi taka Flat. II, 28334(OHm. 1136: OH. 24624); þat er inn-virðuliga hugleiðanda -, fyr hverjaskynsemd þessi hvíld veitist Stj. 259. 4) forestille sig, tænke sig; til þeirrarsælu skal ek vísa þér, er um fram erallt þat, sem maðr megi hugleiða Barl.1159; skaltu nú sjá eina písl, er yfir eröllum þeim, er þú megir augum sjáeða hugleiða Heilag. I, 34212.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚢᚵᛚᚽᛁᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary