Hvarfa

Old Norwegian Dictionary - hvarfa

Meaning of Old Norwegian word "hvarfa" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

hvarfa: hvarfa, v. (að) 1) bevæge sig, være i Bevæ-gelse; lét hann sér í hendi hvarfa kergullit Hamd. 21; sem fílarnir hvarfaum skóginn Pr. 13610; hvarfaði hugr-inn, ok hann tvískiptist í ætlaninniFm. X, 27017; verða þeir hvalir, erhnýðingar heita, er með mestum fjöldaeru 20 alna langir, verða þeir ok svásmáir, at sumir verða 10 alna okhvarfar þar í millum Kgs. 29 &vl 1. 2) være, være forhaanden; ást má eigieinsaman hvarfa (dvs. Kjærlighed kan ikkefinde Sted i Ensomhed, der hvor kun eren enkelt Person), sá hvarfar ekki einnsér, er guð er með Heilag. I, 4553;eftir svá vaxnu máli, sem nú hvarfarmellim konungs ok biskupa Anecd.1625 (215); við vant em ek um kominnfyrir tengda sakir við Njál - ok ann-arra stórra hluta, er hér hvarfa í milliNj. 117 (17717); hann hefir fengit ossfullt vald ok umboð - eftir fréttamissemi þeirri, sem hvarfuer millumÞorgeirs ok þín DN. V, 1806.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚠᛆᚱᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

m.: Masculin.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.