Hvárr

hvárr

hvárr, pron. (opstaaet af hvaðar se SE.II, 10010 fg; got. hvaþar, ags. hvæðer,gsax. og ght. hvedar) 1) hvilken af toeller begge, i spørgende Betydning; tvenndœmi - þau es vitni bera, hvárr meirikraptr es, at reisa önd af dauþa eþalíkam Heilag. I, 22815; reynum meðoss, hvárir undan leita eða hvárirmeira hlut hafi Jómsv. 6725; nú munreyna, hvárir vér (dvs. hvilke af os) ber-um sannara til Pr. 37524; se flere Exem-pler under hvárt 1. 2) en eller den eneaf to eller begge (jvf hverr 5), = annarrhvárr; síðan skal hverr goði segja,hvat lögin mun kalla, ok með hvárumhverfa (dvs. slutte sig til det ene Parti) atþví máli Grg. I, 21416; hvárt þeirra eftirannat skal halda uppi fyrrsagðum hús-um Dn. V, 34215; lýstr hann hvárt áannat Didr. 16726; jvf BarL. 106; Flat.I, 133; Eb. 9; se 1ste Bind s. 60 b18. 3) hver af begge (jvf hverr 6), = hvárr-tveggja, tveggjahvárr; hann hafði ortkvæði um hvárn þeirra - -; hannbað þá hvárntveggja bœnar þess, at- Flat. I, 459 (Fris. 6011); jvf GísL.147; engi féll af hvárri (&vl hvárigri)halfu (= lat. ex utraque parte) nemahann einn Heilag. II, 39620. 37; varbroddr niðr af hvárri Flat. I, 21031;tvenna hluti heyrðut ér - í guðspjalliþessu pá, er hvárum var miskunn veitt,þat er (dvs. nemlig) aldinlaust tré okhryggbrotin kona Leif. 8531 jvf Luc.6-13; Ommundr ok Alfr faðir Erlendshöfðu minni (dvs. minna) heiman afföðurarf sínum heldr (dvs. end) hvársystir þeirra Dís ok Eldríð Dn. V,17917; í Mykinesi 2 (dvs. báða) garðana,20 aura ból hvárn garðinn EJb. 22922;jvf Dn. I, 2133; í Leikvallom halftmerkrból í hvárum garðinum EJb.34210; hann hafði selt tveggja auraból jarðar í synsta Rjúki - ok tveggjalaupa land í Horni - hvára jörðinafrjálsa ok heimholla Dn. XI, 6711;þeir sex af hváro ríkinu, er konungarnefndi til NL. II, 49117 jvf 27; firir 14kyrlög hvárs, í kúum ok í járni Dn. III,18611; jvf hvárt 4; i Plur. hvor der erTale om hvert af to Partier (halfur), afhvilke hvert bestaar af flere Personer: dœmdum vit -, at hvárir skulu þeirrifirirnemfdri eign fylgja, er þá kom íkaup þeirra Dn. I, 8329; er fyrstufylkingar hvárra megin kómu samanKlm. 15715; hvárr - sínn: ef þeir erujafnmargir lögréttumenn hvárirtveggja(dvs. paa hver Side), er sítt kalla löghvárir Grg. I, 31418; sína leið féllhvárt á völlinn Heilag. I, 6913; fórusínn veg hvárir Fbr. 726; þeir vórunær jafnir at ætt - ok jafnir at virð-ingu, ok þó sínn veg hvárir Pr. 3472;fór þá hvárr til síns heimilis Heilag.II, 4318; fara hvárir til síns heima, oklíkar hvárigum vel Korm. 22215 (5011);konungar sátu - á sínum stóli hvárrþeirra Stj. 60239 (1 Kong. 22, 10);hvárir vildu af sínni halfu biskup kjósaHeilag. I, 2936; haldi hvárr sínum lutauppi Dn. IV, 28315; hafa í sínumhváptinum hvára tunguna Alex. 48;hafði Björn í sínu orði hvárt, at hannvildi flýja sem harðast, eða hitt, athann vildi bíða ok taka í móti Nj.151 (26118); greip upp sínni hendi hvárt,handsax ok spjót SturL. II, 3815; jvfKlm. 6719; var sínn vetr hvárt, útanlands eðr með feðr sínum Flat. I,43032; at hváru dvs. i hvert af begge Til-fælde, hvorledes det saa end gaar, alli-gevel: at hváro GuL. 535 = allt et einoNGKr. 282; Týr leitaþi tysvar hrœra,stóþ at hváro hverr kyrr fyrir Hým. 33; þá fyrnist sú skyld fyri váttom,en hann má koma honum til eiða athváru GuL. 392; eigi skyldar oss tilhin efsta nauðsyn þessi lífsins vársoss at verja, en vit at hváru, keisari!at eigi - Heilag. I, 65018; leyniligbygð einsligs athæfis má mikit athváru (lat. tamen) vinna (dvs. hjælpe til)slíka hluti at hljóta Heilag. II, 3575(jvf 35632); men dette at hváro er igjenblevet til at váro, attváro: máli haldistat váro, sem hann á at byggja, þatero 3 arðir Frost. 14, 215; minti hannatváro með orðum Hom. 15625; leikahann alls kostar ílla, ljá honom lífsát váro Hom. 15916; heimti prestr att-váro skuld sína Eids. 1, 488; ofte gaarder foran at hváro et þó dels adskiltderfra ved et eller flere Ord, dels umid-delbart: þó at ek sé einhendr -, þóskal hann at hváru þat högg af mérhljóta, er - Klm. 4303; þó var athváru verk Herodis ok Pilati rangligtPost. 2634; þó at þeir verða stundumsannir eða ifirsýniligir, þá fallerast þeir(nL. heimskligir dómar mannanna) þóopt at hváro Thom. 1719; vitum vérþess vón, - at þeir mono ór orþheyra flester, es bæþe mono betr búnerat viti ok -, an vér sém, nú ef érvileþ þó at hvóro taka við kenningohugþekklega, - HomiL. 416; hvilket þóat hváro igjen findes sammendraget til þóþóro: synþer órar liþnar ero afmáþarí skírn, ok þóþóro gerom vér margar(nL. synþer) efster (dvs. eftir) skírninaHomiL. 6019; jvf gsv. Schlyter 75316 fgg;tho at hware Iwan Lejonriddaren v. 4335; twar Iwan Lejonriddaren v. 1039. 1117. 1184; gd. thothvaræn se Lund Ordbog til de gamle danskeLanskabslove m. m. s. 14837 fgg; athváru at dvs. omendskjønt, uagtet: nú athváru at þessir hlutir sé af kristninnisagðir, þá ero þeir þó fullkomligafylldir - í eyðimörkinni EgiptalandsHeilag. II, 39010.

Part of speech: pron

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚠᛆᚱᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary