Hvíla

hvíla

hvíla, v. (ld) 1) lade nogen komme til Roeller faa Hvile; þeir hvíldu sik þar okeyki sína EG. 79 (19014); fór K. kon-ungr þá með spekt ok friði ok hvíldilið sítt Klm. 3705; lát mik hvíla mik,því at ek varð mjök móðr í dag afmyklo erfiði Bev. 22123; þá beiddistL. hvíldar, Egill lét þat ok vera, nemaþeir þá stað ok hvíldu sik EG. 67 (16125);mælti konungr, at lið þat skyldi niðrsetjast ok hvíla sik OH. 21028 (Flat.II, 34623); jvf Flat. II, 48516; SturL.I, 24717; skyndar þagat at hvílast atþeirra HeilaG. II, 3681; hann gékk þartil, er Orósbrekka heitir, ok hvíldist erhann kom á brekkuna OH. 18635 (Flat.II, 3138); guð hvíldist af öllum verkumsínum á sjaunda degi Pr. 6613; N. -erkibiskup hvíldist í góðri elli brottaf stundligu erfiði HeilaG. II, 1273;jvf Post. 67911 (Klm. 55425); Mar.89321; Leif. 19732; hvíldr dvs. udhvilet: en er hann er hvíldr eptir góðan beinaHeilaG. II, 3684; svá sem menn félluaf skipum hans, géngu aðrir í staðinnhvíldir ok ósárir Flat. I, 48514; þeirhafa mœdda hesta, en vér höfum allahvílda Hrafnk. 2811; jvf SturL. II, 202. 2) intr. ligge; lagðist hann niðr - okhvíldi þann dag allan ok nóttina eptirok kvað ekki orð ÍsL. 7 (121); sá E., atkona lá sjúk í þverpalli - -; en erE. var mettr, gékk hann þar til, er kon-an lá -, síðan rannsakaði hann rúmit,er hón hafði hvílt í EG. 75 (18231);sat hón á golfi eða hvíldi í hárklæðiok í moldo HeilaG. I, 2418 (Pr. 4412);E. gékk at hvílunni ok sá, at konahvíldi þar í Flat. II, 1951; Magnúshvíldi í rekkju sínni Fm. VII, 22225;hón mun öfunda manni sínum þeim,er hvílir í faðmi hennar Stj. 34535 jvf 30(5 Mos. 28, 56); ef maðr á konu þá, erhann hvílir hjá GráG. 19212; hvílda ekhjá þeim systrum Hárb. 18; ef maðrhvílir eigi í sama sæng konu sínni 6misseri GráG. 17020 (GrG. II, 555); hanngékk at eiga Þyri dóttur Haralds G.- -, ok þá er hann hafði eina nótthvílt inni, þá fór hann - Flat. I,7114. 3) ligge i Barselseng (barnsæng,sæng 2); konungsdóttir ferr at hvíla(dvs. bliver liggende, som det heder i Folke-sproget) ok fœðir sveinbarn Didr. 944;töldu þær þá til, nær þær áttu athvíla; - nú kom at þeim degi, ok þáfóru þær at hvíla; fœddi dróttningson en hin kristna kona dóttur Flor. 3(824 fgg); jvf Trist. 2033. 4) ligge begra-ven, lat. jacere; til staðarins þar, semÓlafr hinn helgi hvílir OH. 24620 jvf 10(Flat. II, 38310. 22); vera í þvílíku bœna-haldi sem aðrir góðir menn, er þarhvíla DN. IV, 20218; jvf HomiL. 20117.20215. 18. 20; Symb. 131 fg; jevnligen iGravskrifter, se N. Nicolaysen norskeFornlevninger s. 11221. 3749. 3755. 38316.4102. 49328. 55526. 58624. 605 fg. 5) hvíl-ast, v. r. dvs. standse, ophøre; nú verðr þarat hvílast (= hverfa frá 2, se s. 130 a42)dvs. nu skal vi ikke tale mere derom, GísL.1828; nú hvílist fyrst at segja frá Mag-núsi konungi, ok skal fyrst segja fráferðum Haralds Flat. III, 28825; vil eknú láta þá rœðu hvílast dvs. vil jeg nuikke tale mere derom, Kgs. 5525; gjöramikit háreysti svá, at líksöngrinn verðrat hvílast Æf. 22128. 6) være i Fred,lades urørt; sex ár skaltu vinna jörðþína - en þú lát hana hvílast á sjaundaári Stj. 30924; nú skal þó fyrri segjafrá Rögnvaldi, en látum Áka hvílastMaG. 1619.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚼᚠᛁᛚᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.