Jafnt

Old Norwegian Dictionary - jafnt

Meaning of Old Norwegian word "jafnt" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

jafnt
jafnt, adv. (eg. Akk. n. Sing. af adj. jafn) 1) i lige Retning, = beint 1, gegnt 1,rétt 1; hón (nl. Pulkro kirkja) eropin ofan fyrir gröfinni, þar er mið-heimr, þar skínn sól jamt or himniofan (dvs. perpendikulært ned fra Him-melen, mods. hallt) of Johannis messuSymb. 302 jvf 5231 fgg. 2) netop, just,aldeles, = beint 2, rétt 4; þat var jafntjólaaptan, er þeir börðust Fm. XI, 1516(Jómsv.* 1230); jafnt í því er hann stak-aþe, þá stakk hann sverþino til hans Þor-leifs Fm. XI, 13316 (Jómsv.* 1141); veðritþornaði jafnt at ákveðinni stundo (nl.at nóni dags ok ekki síðarr) Bp. I,33428 jvf 27; jafnt hefir þú komit ok entþat, er þú hézt ok þú spáðir fyrirlög ok spámenn Heilag. II, 716 (1236);jafnt sem dvs. aldeles paa samme Maadesom, i Lighed med: jafnt skal eigaféránsdóm eptir fjörbaugsmann semeptir skógarmann Grg. I, 8727; skaljafnt arfr fara sem vígsök, ef hannværi veginn Grg. I, 22912 jvf I, 8724.22921; ef hann er í vist með konu(men ikke med bóanda), þá á hón attaka (nl. þat fé) jafnt sem bóandinn(nl. ef hann hefði verit í vist meðbóanda) Grg. I, 2293. 3) stedse, uaf- brudt, til enhver Tid; skal hann jafntleita við brottförna þeirra þriggja (nl.sumara) dvs. han skal uafbrudt, til enhverTid i de tre Sommere søge at kommebort fra Landet, Grg. I, 913; þat erjafnt, ef faðir hennar vill gipta hana,þá vill hón þann eiga, er henni erkunnr at góðu, en eigi hinn, er -Herv. 30115; kendi jamt (nl. ilminn)of alla kirkjo innan Bp. I, 3412; hafðiþat jamt farit í gegn hvössu veðri Bp.I, 33820 (83).

Part of speech: adv

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛁᛆᚠᚿᛏ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

adj.
Adjectiv.
adv.
Adverbium.
eg.
egentlig.
fgg.
følgende (om flere).
m.
Masculin.
n.
Neutrum.
nl.
nemlig.
p.
Pagina, side.
s.
substantiv.
Sing.
Singularis.
v.
Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

Back