Karl

Old Norwegian Dictionary - karl

Meaning of Old Norwegian word "karl" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

karl: karl, m. (G. -s, n. Pl. -ar) udtalt dels kall (se dette Ord), dels som kar (Dn.II, 1016. 1079) jvf Folkespr. kelling,kerrinG. Om Ordet med dets forskjelligeBetydning i de beslægtede Sprog (ght.charal, ags. ceorl, gslav. kral, russ.korolj) se RA. 282, G. d. d. Spr, 328;DWb. V, 570 fgg. 1) Mand mods. Kvinde (kona), Mandsperson, = karlmaðr. Flat.II, 24233. 37330; Fm. VIII, 43211; Laxd.35; Eb. 54 (1012. 19). 58 (10918); GrG. II,2043; Hm. 90; Am. 69; Hb. 281. 292;systir þeirra samborin bæði til karlsok til konu (= til föður ok til móður)Dn. II, 5284; eigi reis œðri maðr uppJóani baptista frá karli ok konu Post.84615; honum bar dróttinn várr þatvitni, at engi væri honum betri maðrborinn frá karli ok konu Hom. 1863;(jvf Mar. 35312 under karlmaðr og 1ste Bind s. 196 b11 fgg); tóku íllakarla ok argar konur Hb. 1619; hvártsem er karl eða kona Hb. 36; konurok karlar Post. 17130; Sturl. I, 2278.22828; svá konur sem karlar Stj. 37032;kallar ok konur Mar. 2163; Homil.847; HeilaG. I, 28227. 2) gammel Mand;svá skal körlum skipta ok kerlingumsem öðrum skuldum Gul. 11517; Landsl.5, 141; Þorbjörn karl Eb. 34 (6211). 3) gift Mand; svá byrjar þessa sögu,at karl bjó ok átti sér kerlingu Ridd.33; jvf Mar. 104922; karl og kerlingere de Benævnelser, hvormed Ægtefolk,især ældre, pleiede tiltale hverandre Barl.746; Dn. III, 4058 jvf Bp. I, 76226;karl mínn! Mar. 103935. 4) fri, men simpel Mand, der hverken er þræll eller konungr (jarl), (jvf p. A. Munch d.n. Folks Hist. I, 1, 112). RíG. 18. 22;Hund. 2, 2; hón hafði á skipi með sér20 karla frjálsa Landn. 2, 15; Flat.I, 26519; mæltu menn Ragnars meðsér, at engi væri annarr til, en hannbæði dóttur Eysteins, en hann ættieigi lengr karls dóttur - - ek emkonungs dóttur en eigi karls Fld. I,22516. 25627; skyldi hon gæta hjarðarok aldri annat vitast, en hón værikarls dóttir ok kerlingar Fld. I, 2214;er mart í karls húsi, er eigi er í kon-ungs garði (ranni) Gísl. 804; MaG.*737: Fld. III, 15525; þaugh standa Ei-nari fire skuld ok skaða til kalls okkonongs, hvar(r) sem honum þær áruangar áganghor á veitir Dn. XI, 12721;ákærulauss, frjáls, sáttr &c. fyrir kon-ung ok karli Dn. I, 52316. 91011. II, 74717;svara fyrir konungi ok karli Dn. I,6359; jvf gsv. Schlyter I, 339 b; Sv.Medeltidens Bibelarbeten I, 4593; Sigg-urder fyrnemdr bydde (dvs. bygði) opt-nemda jord Ommunde kal - -; hanvar í hjá þá, er Siggurde optnemdr baarup lanskild af fyrnemdum Ommundekal Dn. IV, 52825. 27; som Øgenavn:Ólafr karl Dn. III, 1533. 14. V, 8910;Sörkvir karl Nj. 120 (18323); Einar karDn. V, 27910; Hákon karl Flat. II,43023; Kolbeinn karl Flat. II, 47232.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚴᛆᚱᛚ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

c.: Capitel.

fgg.: følgende (om flere).

G.: Genitiv.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

n.: Neutrum.

p.: Pagina, side.

Pl.: Pluralis.

s.: substantiv.

S.: Side.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.