Kefja

Old Norwegian Dictionary - kefja

Meaning of Old Norwegian word "kefja" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

kefja: kefja, v. (kafði) 1) nedtrykke, undertrykkemed Overmagt; annarr bróðir var sá,er ákafliga var kafiðr (lat. vehementerimpugnabatur) af úhreinsan hóranar-anda, bróðirinn reis upp nær miðnættiok fór til eins heilags föður - ok játaðifyrir honum úhreins anda ákefð (lat. impugnationem) þá, er hann þoldiHeilag. II, 49712; þá kafði hón (dvs.maran) höfuðit svá, at þar dó hannFris. 1024 (Yngl. 16); at eigi sér þúrekingr ok huglauss fyrir þessum, erríki þítt klandar ok sjalfan þik villkefja El. 832; þann má eigi kefja, erguð vil hefja Flat. II, 4082. 2) ned-dykke, bringe en ned under Vandets Over-flade, = fœra e-n í kaf; mantu, hversufór um sundit með okkr? at ek máttikefja þik, ef ek vilda Fm. VII, 11924;upers. kefr skip dvs. Fartøi gaar under,synker: lauk þar svá, at skipit kafðiundir þeim ok týndust þeir allir Eg.81 (1954) jvf Fld. II, 1809; Sturl.II, 486; kefr svá skipit undir í þjót-undum áföllum, at með öngum hættifá þeir upp ausit, því sökkr skipitundir fótum þeim í kolblán sjó Mar.27117 jvf 119425; fig. ferr hann nú tilannan tíma at veltast í veröldinni svákafinn ok ofsyndr, at eigi gefir hanngaum, hvar árit tumbar yfir hans kollÆf. 4876; kefjast v. r. dukke ned iVandet under Svømning, Kgs. 3917. 3) kvæle; þeir bönnuðu þat, er kyrkt eðakafit (= kiæft 24525) væri, at eta Post.24538 (Ap. Gj. 15, 29); reykr kefr ljósKgs. 47 &vl 48 &vl; kefjast v. r.om Hest, som ved at drives haardt afRytteren bliver saa ilde medtagen, atden ikke holder det længere ud, om denikke faar puste, Sturl. II, 1926.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚴᚽᚠᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

f.: Feminin.

fig.: figurlig, i figurlig betydning.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

p.: Pagina, side.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.