Knakkr

knakkr

knakkr, m. (G. -s. N. Pl. -ar) 1) Fod, Bensom er sat under en Gjenstand for atden kan hvile derpaa, hævet i nogenAfstand fra Grunden eller Gulvet, =stig; skaltu gera kistu at móður mínniok undir knakka (&vl krukkur) Flóam. 13 (1325 jvf Ghm. II, 52). 2) = hand-knakkr; offrar (hún) þar þeim knökkum(&vl krókum), er hún hafði haft í hön-dum sér, er hún skreið á knjám Mar.64232. 3) Krak som er forsynet med Ben (knakkr 1) og tjener til Sæde; sitja áknakki HeilaG. I, 60017; jvf Bp. II,18630; Marteinn var aldri vanr at sitjaí (kirkju-)skotinu á stóli, knakk áttihann sér þann, er hann sat á; okvóru þrjú stig undir knakkinum, svásem mansmenn eru vanir at sitja áHeilaG. I, 58814 fg (jvf sedebat in sellarusticana, quas nos rustici Gallici tri-petias, vos scolastici, aut certe tu, quide Græcia venis, tripodas nuncupatisSulpicii Severi libri qui supersunt rec. Car. Halm s. 141; Du Cange III,119742 fgg); stóð á knakki ok gerði atljósi HeilaG. I, 1875; hinn vitlausi maðrvar bundinn - við þá stóra knakka,sem vóru í kirkjunni, ok dró hann þáoptliga Mar. 67129.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚴᚿᛆᚴᚴᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary