Kykna

kykna

kvikna eller kykna, v. (að) 1) komme tilLive, faa Liv. Stj. 8013; Pr. 21725;SE. I, 6222; Mar. 15516. 2) komme tilat brænde; eldr kviknaði seint Bp. I,1712; tendraði eld í limum uppi - entréit kviknaði svá skjótt, at því næststóð logi í lopt upp Fld. II, 5157;þat kerti - kviknar (mods. sloknaðiL. 15) á einu augabragði ok berr ásér skært ljós með björtu logi Dunst.38821 (c. 4); kyknar (mods. sloknar)fyrir honum ljós miskunnar HomiL.5716. 3) opildes; om de menneskeligeFølelser: fékk stöðvat alla lostasemiþá, sem áðr hafði kviknat í líkaman-um. Heilag. II, 18418; bardagafýstinkviknaði Alex. 566; kvikna í ástarhitatil lofs við sæla Maríu Mar. 10129. 4) oplives, tilfriskne, komme til Kræfter;þá kviknaði hestr hans, er fyrr varmóðr, því at hann hafði tekit öndsína EL. 3511. 5) opstaa, fremkomme;kviknar eitt orð til hennar talat Æf.8573.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚴᛦᚴᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.