Lægja

lægja

lægja, v. (gð) 1) gjøre lavere, sætte i en lavere Stilling; kastaði hann at Beverssínum járnvöl, en hann lægði sik (dvs.bøiede, bukkede sig) undan, ok kom ekki(nL. járnvölrinn) á hann Bev. 23621; sól-skin snæ lægir Heið. 33 (3815); hann sá,at menn hans hafði lægt (= látit sígase OH. 18219) seglin ok biðu hans Flat.I, 4792; jvf Flat. II, 30938, hvor dog lægja er feilagtigt for leggja OH. 18226;Ólafr bað þá menn sína minka siglingok lægja seglin, ok er þat var gert,sýndist víkingum, at þá drœgi svá snögtundan, at náliga vatnaði seglin Flat.II, 1536; upers. lægir e-t: nú lægirseglin þeirra ok draga þeir undan ossOH. 18222 jvf 19 (Flat. II, 30835 jvf 32 fg);þótti mörgum mönnum verra úti þegarer sólina lægði (mods. sól gengr háttKgs. 4612), en er á leið sumarit -,máttu menn þá aldri í friði úti veraþegar er sól settist Eb. 34 (615); landlægir dvs. Landet bliver lavere; er Ó. kon-ungr ferr vestr til landsins ok um kjölok sótti þar vestr af fjallinu, svá at landlægði vestr at sjá (hvor der er Tale omLandets naturlige Beskaffenhed eller Hæld- ning mod Vest) Flat. II, 32918 (jvf OH.20215); þeir sigldu út af Króksfjarðar-heiði svá, at lönd lægði (hvor der erTale om den tilsyneladende Synken, somer en Følge af den forøgede Afstand ligesom i Udtrykket vatnar landit Flat.I, 43120. II, 26920; jvf Fm. VI, 3795);Aa. (Hauksbók) 27110. 2) dæmpe, bero- lige, stille; höfin tóku at lægja stormasína Kgs. 516; tók at lægja veðrit Nj.84 (1249), jvf Eg. 27 (568); íllviðrit tók þáat lægja Fbr. 1429; hét Þ. þá á Krist,at veðrit skyldi lægja SturL. II, 487;vindar lægðust Bp. I, 1241; þegar umvárit, er sjó tók at lægja Eg. 33 (6630);veðr var hvasst, en brim á landit -;en er veðrit tók minka ok lægja brim,þá - Eg. 23 (4431); þegar er skipinrendu á boðana, þá lægðust þeir okféllu niðr Fm. X, 32429, jvf Flat. I, 45128;OT. 4221; af hans tilkvámu lægðistharkit Fm. IX, 41411; hafa þat kentenir vitrustu menn, at lægja skuli öllvandræði, en œsa eigi SturL. I, 9018; allrlandslýðr syrgði hann (nL. Harald kon-ung) viltan, en þessa villu at lægja komtil læknar (læknanar Ágr. 612) Þor-leifr spaki Fris. 5226 (Hkr. 6710 fg); þatþótti mér makligast, at vápn þeirralægði ofmetnað þeirra ok dramb Heið.23 (34114); skyndum til, at vér mættimfá hœgt ok lægt reiði guða várra -,freistum svá at minka ok lægja reiðiþeirra BarL. 11210 fg; þá er nóttin líðrok dagr nálgast, þá tekr þetta ljós(nL. norðrljós) at lægjast Kgs. 479. 3) forringe, fornedre, ydmyge; heldr enek léta yðra tign svá mjök lægjast, atek biða yðarrar tilkomu í herbyrgimínu (istedetfor at koma skjótliga tilyðars fundar) BarL. 1025; jvf Vatsd. 31(528); (hann) drap þá, er í móti honumvóru, eða rak þá or landi eðr lægðiþá annan veg Flat. I, 5753; aldrigiværim vér frelstir, ef hann hefði eigilægt sínn guðdóm ok tekit á sik várnmanndóm BarL. 1689; lægja sik ellerlægjast dvs. fornedre sig, ydmyge sig: hinnnýji Adam - lægði sik (mods. hóf sikupp í ofmetnað L. 19) ok tók mannslíkam á sik Hom. 7221; sá yðar er siklægir svá sem sveinn sjá, sá mun mestrverða í ríki himna Hom. 8330 (Matth. 18, 4); lægjast ok lítillætast Stj. 2334.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᛅᚵᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary