Lágasöngr

lágasöngr (lágasǫngr)

lágasöngr, m. 1) den Del af Messen, somi det liturgiske Sprog kaldes paa Latin canon eller secreta (Durandi Ratio-nale div. officiorum lib. 4 c. 35; DuCange III, 76926 fgg; E. Martene deantiquis ecclesiæ ritibus lib. 1 cap. 4art. 7 § 9. art. 8 § 1. 5; jvf Hom.20428; Homil. 12434) og indbefatter bœn-ir þær, er secretæ ero kallaðar (Hom.20420 jvf Martene lib. 1 c. 4 art. 7§ 5) og for Tydeligheds Skyld i Modsæt-ning til disse lágasöngvar eller secretæ(se under Nr. 2), som den indbefatter,kaldes enn lengsti lágasöngr (Hom.20428; Bp. I, 36820); hvilken Del af Mes-sen kaldes saa, fordi den er lágt sunginn(Homil. 12516 mods. við raust Homil.12126) eller leyniligr (Homil. 12434), ateigi verði þau orð í óvirðingo eða meðfíflsköpum fram fœrð, ef þau kunnomargir, því at þat er sagt, at þatyrði í fyrnd þá, es sú bœn vas háttsungin, at féhirðar sungu of brauði okvíni of dag þat, er þeir kunno or messoeða lágasöngum, ok léto gálausliga, atþeir féngo bráðan bana Homil. 12516-21;lágasöngr ersunginn í minning píningardomini, því skal prestr ávalt höndumhalda upp meðan hann syngr hann, oktaki eigi fingrom á öðro en á corporaleeða á oblet eða kalek, ef hann másvá Homil. 12522-24; prefatia þýðiskformál eða forgildi, því at sú bœn ersem búi huge vára til ennar œztobœnar, er eftir ferr í lágasöngenomHomil. 12437. 2) en eller hver enkelt afde 11 Bønner (collectæ secretæ dictæeo quod secreto et sub silentio dicun-tur Martene l. c. lib. 1 c. 4 art. 7 § 5),som indeholdes i canon missæ eller se-creta = lágasöngr 1 eller hinn lengstilágasöngr, og som særskilt omhandles Durandi Rat. lib. 4 c. 36-46; Mar-tene de a. e. ritibus lib. 1 c. 4 art. 8§ 7-25, jvf Homil. 12527 fgg; hinnfyrsti lágasöngr Flat. II, 32710 (Fm.V, 1969); í öðrum lágasöng, sem hannsagði þessi orð: ecclesiam tuam pacifi-care &c. Dunst. 39820; í efsta lágasönger sancta María nefnd til árnaðarorðs tilþess, at hón firri öllu íllo o. s. v. Homil.2085; lágasöngvar dvs. hele den Del afMessen som kaldes canon eller secreta,= lágasöngr 1 eller hinn lengsti lága-söngr: Stat. 2429 fg; er guðspjalli varlokit ok komit at lágasöngum Bp. I,44024; jóladag í miðmessu þá namstaðar messan, er at lágasöngvum kom,ok stóð prestrinn (der ved Fald paaIsen havde faaet saadan Skade, at hanvar trautt tíðafœrr, nema hann léti hefjahöndina frá síðunni) upp, ok sá mennhann tíðum tárfella; þá snerist hanntil manna ok mælti: ek þóttumst eigitíðafœrr - ok féll mér tár, þá hétek á enn sæla Þorlák biskup til heilsumér, ok em ek nú heill; hélt hann þáupp höndum yfir höfuð sér Bp. I,36729-35; skrýddist hann til messu, oker komit var at lágasöngum, þá -Bp. I, 16919; söng þar allar tíðir nemalágasöngva Sturl. I, 2954; messuem-bætti sjalft fram flutti hann meðtára úthellingu ok svó viðrkomandist,at meirr mátti heyrast grátr ok hixtien orða grein í lágasöngunum Bp. I,8472; gjörir hann (nl. Biskop Jón Hall-dórsson) orð priornum á klaustrinu, athann lesi honum Maríumessu með lága-söngum de festo þar í herberginu, semhann liggr Æf. 23260. - Naar Ordetforekommer Æf. 85 a. 72. 90 B. 136.148. 150 (jvf Æf. II, 192) er det brugtpaa en saadan Maade, som neppe kanbringes i Overensstemmelse med hvadder under Nr. 1 og 2 i det foregaaendeer oplyst om dets Anvendelse efter denromerske Liturgies Bestemmelser.

Part of speech: m

Orthography: Johan Fritzner's dictionary used the letter ö to represent the original Old Norwegian (or Old Norse) vowel ǫ. Therefore, lágasöngr may be more accurately written as lágasǫngr.

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᛆᚵᛆᛋᚯᚿᚵᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary