Langt

langt

langt, adv. 1) langt, i lang Afstand ellerUdstrækning; þessa staðfesti hélt hann- svá, at af öngum var hann sénnlangt eða víða farandi Heilag. I, 6038;þeir ætluðu eigi lengra í kveld en tilHöfðabrekka Nj. 147 (25227); Þórrseildist svá langt upp, sem hann máttilengst SE. I, 15823 fg; langt af e-u dvs.langt borte, i lang Afstand fra noget: brunnrinn var mjök langt af herbergiheilags föður Heilag. II, 53011; ogsaa langt af (fig.) dvs. langt fra, aldeles ikke,paa ingen Maade: langt af! segir hún:langt af! ekki ert þú mín, heldr ertuþess, sem þú hefir þér kosit hafnandimér Mar. 90618 fg; ek skyldi nú hans(nl. Krists) sœmd vanvirða - - til þessat koma mér svá aptr í vináttu nökk-ors manns? langt af! segir hann, langtaf! Thom. 18219 fg; langt frá, í frá e-u= langt af e-u: langt sé frá mér, langtsé frá mínu hjarta hans minning Mar. 90623; em ek eigi villumaðr; langtífrá ok fjarlægt sé þat mínu lífi Heilag.II, 51816; langt í brott dvs. langt borte: í helvíti var þá góðra manna staðrlangt í brott ok fjarlægr ílla mannapíningarstöðum Stj. 19512; langt umdvs. langt, i lang Afstand eller Udstræk-ning omkring: segja, at Ölfusá er ofanhlaupin með ís, ok væri langt umúfœr Sturl. II, 1376; fljótit var svástórt, at langt var um óreitt Nj. 41(6310); langt upp dvs. høit op eller opad: hvers fölskar, eimr ok reykr máttuharðla langt upp leiðast (dvs. stige høiti Veiret) ok saurga svá loptit Stj. 5819;jvf SE. I, 15823 fg, se ovenfor. 2) megetved Komparativ: langt í mikilleik glœps-ins meirr misgerandi en þeir, er -Thom. 2645. - Jvf. lengra.

Part of speech: adv

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᛆᚿᚵᛏ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.