Lé

lé

lé, m. (for léi; mnt. le Mnd. Wb. I,641 a18 fgg) Le, Ljaa, lat. falx, Redskabtil dermed at nedmeie Hø; hann spyrr,ef þeir vili, at hann brýni ljá þeirra,þeir játa því, þá tekr hann hein afbelti sér ok brýndi, en þeim þóttibíta ljárnir miklu betr SE. I, 2201;stæltr lé, eggelningr Grg. II, 1936;til kola at dengja ljá við Grág. 4177(Grg. II, 7915); sláttur allar, er íallmenningi eru, þá skal sá hafa 12mánaði, er fyrstr kemr ljá sínum áLandsl. 7, 624; ek mun bera út ljá ídag ok slá undir, sem mest má, þessaviku alla Eb. 30 (5225); spjótit bítrbetr járn, en hvass lé nýtt gras Flov.13034; þeir - hjuggust með ljám Gísl.1920; ogsaa om torflé eller Redskab tilTorvskjæring: hér eru blautar mýrarhjá garði -, þangat sendi ek þik meðljá at rísta torf Sturl. I, 1534. - Jvf.stafnlé, torflé.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᚽ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.