Leggr

leggr

leggr, m. (G. leggjar, N. PL. leggir, A. PL. leggi) 1) Benpibe; lið kalla menn þat,er leggir mœtast SE. I, 544; skelfr áhonum liðr ok leggr sakir hræzlu Fbr.8910 (Flat. II, 21118) jvf Fld. I, 674;hann setr við holan lófann ok tekr svávið hnútunni, þar fylgir leggrinn viðFld. I, 6725; hann lemr leggi bjarnarinsok drepr hann Stj. 45833; eyri þar semvöðva skerr, eyri þar sem egg ok leggrmœtast (hvor Eggen berører Benet, jvfgsv. mötes æg ok læggær VestG. L. Vaþ. 1:2 s. 196), eyri firir hvert bein (dvs.hvert Stykke af leggr), er or leysir, efskellr í skálum GuL. 1856; verk slóí kalfann svá, at holdit fúnaði, okstóð sárit með stórum holum, svá atekki mátti atgjörðum við koma, þvíat sveinninn œpti, þegar menn höfðuhendr at meininu; lék þat svá lengivið, at um síðir tók or sveininum annanlegginn, þann sem í fœtinum stóð, nærhalfan, var sá þremr þverum fingrumminni en spannar at lengð, sem hanntók burt, en nær þverrar handar holdá; sjá mátti í leggjar hol þess, er eptirvar, nær ökla í fœtinum, ok svá viðrkné á þeim hlutunum, sem eptir stóðuBp. I, 37618-23. Jvf. armleggr, hand-leggr, fótleggr, lærleggr. 2) Læggen paadet menneskelige Legeme mellem Knæetog Anklen, = fótleggr Hom. 1561 (jvf15516); bað hann hana rétta fram fótinn-, þá bað hann þá leggja upp kyrtilinn,ok sá hann þá legginn (= fótlegginnFm. VII, 1629) ok mælti: vei verðiþínom legg, er bæði er blár ok digr,ok montu vera púta ein Mork. 19429;sú gjörð var mönnum mjök tíð at hafasilkibönd útan at hosum ok vöfðu þarmeð leggina (= hafa reimar því líkar,sem lindar væri ok var því vafit fráskó ok til knés, ok höfðu þat jafnanhelztu menn ok tignir Hítd. 195 fgg)Fm. IV, 1106 (jvf leggjabönd); leggirok fœtir þessa líkams Anecd. 26 (29);rísa á legg dvs. blive voxen, VígagL.852 fg; dragast á legg d. s. (= þroskastFm. VI, 29014) Fris. 22137 (Hkr. 58327);á legg kominn dvs. voxen, Grett. 2118;EG. 36 (713); þá vóru synir hans velá legg komnir Hkr. 6932; synir Gíslainir skírgetnu vóru lítt á legg komnir,en laungetna sonu átti hann marga okþá fullkomna at aldri SturL. I, 811;meðan hann var eigi meirr á legg kom-inn Fm. XI, 1861; þeir menn -, atmiklu vóru síðr á legg komnir en hannHítd. 423. 3) Stilk, Stamme (af enVæxt eller Plante, jvf kné 3); limartrésins - stóðu út - um ræfr hallar-innar, en leggrinn stód niðr í höllinaVöls. 879 (c. 2); hinn nezti hlutr trésinsvar rauðr sem blóð, en leggrinn uppfagrgrœnn, en limarnar hvítar semsnjór Fris. 3622 (Hkr. 4618); jvf vandar-leggr Mar. 2235; Folkesprogets Tareleggog Aasen 43320 fg. 4) Stokken, Stammenpaa kertistika mellem dens 3 Ben ogden Plade, hvoraf dens broddr stigerop; þat er merkiligast form á því smíði,at kertistiska hafi þrjá samlíka fœtr okjamlangt í millum allra, af miðri undir-stöðu þeirra fóta skal leggrinn rísaréttr ok óhallr allan veg upp undirbringuna, er læsir leggþáttinn þaðan,upp ur miðju gengr sá broddr, er ástendr sjalft kertit með brennanda logThom. 5035 fg. 5) den Del af Ankeret (akkeri), hvorfra dets Arme med til-hørende Klør (fleinar) udgaa; hékk akkerimikit á drómundinum (der var sváborðhár, at þeir máttu ekki vápnumvið koma), ok var krœkt fleininum áborðit, en leggrinn (= akkeristokkrinnL. 33) vissi ofan at skipi Erlings Flat.II, 48431. 6) den Del af Spydet, somer imellem dets Blad og Skaft; Víðkuðrhafði, sviðu, ok silfrrekinn leggrinn á- ok vafit járni skaptit SturL. I, 489. 7) Slægtlinje (gd. læg Erriks sj. L. 3, 30);i karlleggr, kvennleggr, móðurleggr,ættleggr.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᚽᚵᚵᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary