Leifa

Old Norwegian Dictionary - leifa

Meaning of Old Norwegian word "leifa" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

leifa: leifa, v. (fð) 1) efterlade noget efter at have fortæret, forbrugt det øvrige; fjórirhleifar (nl. brauðs) eru honum fœrðirhvern dag; ok þar við slátr at þvískapi, ok leifir hann þess ekki (dvs. og det fortærer han alt sammen) Fm. IV,2461; eigi skal nökkurr lutr af lambinuleifast, ok til morguns eptir vera, enef nökkut vætta leifist svá, at eigiverðr etit, þá - Stj. 2803 fg (2 Mos. 12, 10). 2) efterlade noget ved sin Bort- gang; leif hjörtinn ok förum undanFlov. 13444; vér höfum langt faritok leift fyrir þínar sakir allt þat, ervér áttum Flov. 13631; leifðu skipin íRaumsdal ok fóru síðan til UpplandaFm. VII, 2917; jvf Fm. VIII, 2149;reið biskupinn brott af þeim garði okleifði gamla manni alla þá fullsælu, erþar stóð saman Mar. 105327; især om at efterlade en noget som Arv, naarman ved Døden gaar bort fra dette Liv: sú er ein (nl. jörð); er arfi hefir arfaleift Gul. 2702; mikinn arf leifðu þauhonum Heilag. II, 18421; jvf leif 2. 3) oplade, afstaa, give Slip paa, =leggja niðr; ek mun þann kost upptaka at leifa konungs nafn heldr enberjast við Harald bróður mínn tilríkis Fm. XI, 2223. 4) udelade, forbigaa, ikke medtage i sin Omtale; ef menn leifanokot orð í kviðum eða í vættom þat,er máli skiptir, ok er þá sem halditsé kviðnum eða vættom Grg. I, 12311;upers. allt þat er hitzug leifir dvs. altdet som her fattes, er udeladt eller forbi- gaaet, Grg. I, 21324.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᚽᛁᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

m.: Masculin.

nl.: nemlig.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.