Leigumaðr

leigumaðr

leigumaðr, m. 1) Person som er gaaen i anden Mands Tjeneste, som derfor skalbetale ham Løn (leiga 2), = verkmaðr,vinnumaðr. Landsl. 8, 222. 6 (jvf &vl og Overskriften); veit ek, at þér Danirerut hér komnir við land, ok er mér svásagt, at þeir sé allir leigomenn þínir,en þú eigir alla áhöfn á skipinn Flat.II, 757; margir leigumenn (= Vulg.mercenarii Luk. 15, 17) hafa gnógt íhúsi föður míns Heilag. I, 2048 &vl (jvf. Barl. 4628. 471); nú er maðr sjúkreða sárr, þá skal leigumaðr hans beravápn hans til þings Landsl. 3, 1217;eigi skulu ok leigumenn þvingaðir veratil héðan af vápn at eiga fyrr, en þeireigu til þriggja marka DN. VI, 23822; om leiguriddari: Flov. 14358 jvf 1446 fgg 24. 2) Person som har Jord til Leie, =leiguliði, leiglendingr; dómr skal dœmahinum landit, er brigði, at gjalddögumenom næstom, en sá skal búa semleigumaðr, er á býr, til fardaga Grág.I, 7819 jvf Grg. 4169, hvor Texten synesforvansket; svá skal hann skóg höggasem leigumaðr Hák. 823; vóru allirbœndr ok landbúar hans leigumennFlat. I, 4123 (jvf vóru allir búendrhans leigumenn ok landbúar OH. 419);er Ketill þat frétti, at Haraldr konungrhafði honum slíkan kost ætlat at hafafrændr sína úbœtta, en gerr þó atleigumanni sjalfr sídan Laxd. 2 (126).

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᚽᛁᚵᚢᛘᛆᚦᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary