Líða

líða

líða, v. (að) 1) bøie (af líðr 1 og 2, jvfFolkespr. lida Aasen 444 a26 fgg); i Aktivkun med Betydning af at lempe, ordnenoget saaledes, at det retter sig efter ogbliver passende til de forhaanden værendeOmstændigheder (jvf vægja): þá er þeirkoma til biskups lausnar, þá skal biskupmeð þeim hætti liða lausnina, sem hannfinnr völd hvárstveggja hafa verit ummein þat, sem í hefir gjörzt DI. I, 41(23332) = HE. I, 233; hvorimod liðastv. r. bruges i Betydningen af krølle sig; hann hafði hár svá fagrt sem silki eðrbarit gull, ok liðaðist í stórum lokkumFlat. I, 5824; hann hafði hvítt hár -ok þykkt, ok liðaðist allt í smá lokkaDidr. 19413 (jvf Sagaen om Didrik afBern efter Svenska handskrifter S. 12822); sá maðr hafði gúlt hár okliðaðist allt í herðar niðr Laxd. 63(1824 fg); ljóss ok jarpr á hár okliðaðist (nl. hárit) vel OHm. 302; jvfSturl. I, 30717. 2) forklare, udrede nogetsaaledes, at man kan komme til at skjønneeller forstaa det (jvf liðan f.); nú höfumvér rœtt nekkvat of ena ýtra skilningguðspjallsins, en þó eru enn eptir eniðri ok en œðri tókn þess óliðoð Homil.18915.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᛁᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary