Liðugr

liðugr

liðugr, adj. 1) let bevægelig; (váru) hennarlimir allir svá liðugir ok mjúkir, semhún hefði aldri þess kyndis mein haftBp. II, 16825; skal gera liðugt fœrithonum (nL. fiskinum) til rásar Bp. II,17925; var hann (nL. den støbte híðbjörn)svá liðugr ok með mikilli vél gjörr, atþann tíma, er menn vóru í honum,sýndist hann ganga, hvert er honumvar vísat Pr. 43315; næst jörðunni setrsik næfrin með berkinum skarpast innat trénu, en gerir sik æ því liðugari,sem viðrinn vex ok feitin þróast upp atlimunum Bp. II, 16328. 2) fri, uhindret,ubunden, = frjáls; sem hann (nL. hrafn-inn) varð lauss ok liðugr, flaug hanní brott Stj. 5925 (1 Mos. 8, 6 fg); varðliðugr jungherra Eiríkr sonr Valdimarskonungs Ann. 1472; er þess leitat, atbiskupinn muni liðugr fara Bp. II, 689;skal G. fara liðugr þangat, sem hannvill Grett. 1074; viljum vér, at hann(nL. den fangne) fari liðugr ok fái yðr(som have taget ham til Fange) sínnhest Bev. 24425; vertu nálægr várumbœnum, þótt þú sér oss fjarlægr atlíkamanum, frjálsandi oss af háskadauðans svá, sem þú leystir (= gerðirliðuga L. 1) þrjá saklausa menn undansverði manndráparans, at vér liðugirfyrir þínar göfugligar bœnir oðlimstat líta þína ásjónu HeilaG. II, 1059 (jvf9937 fgg. 10430); þeir skulu vera frjálsirok liðugir af allum nefningum ok leið-angrsferðum Dn. II, 30710 jvf I, 9225;hafa fyrir sér bréf fylkisprests síns,at hann sé liðugr af þessarri skuldDn. III, 6320; gerum vér ok þá -liðuga firir öllum tollom ok álögumsýslumanna Dn. I, 8025 jvf 9126; gerðihann - os liðuga um þessa kröfu oksamtal Dn. VIII, 1134; A. ok v. sonhennar skulu þar liðug um (nL. um ráða-sök þá, sem - L. 24) vera Dn. II, 22628;bað hann Pemen verða í brottu, léztekki liðugr til tals við hann HeilaG.II, 5812; vér, erkibiskup ok biskuparnir,höfum ei liðugir til orðit kristindóms-balkinn svó at setja, sem oss líkarHE. I, 4229; skal ok Petr liðugr tilvera at gera kommunsens erendi þau,sem - Dn. II, 26329; skiptir ok sómeð oss bréfom yðrum, sem yðr líkarok þér verðir liðugir til í vetr Dn.VIII, 10013; Þ. tók eigi af fyrir (dvs. und-slog sig ikke for) útanferð sína at sumri,ef hann yrði liðugr til SturL. II, 23113;þegar sem Bevers var liðugr til (dvs. fikTid eller Leilighed dertil) gékk hann tilerkibiskups Bev. 2371. 3) saadan somman uhindret kan gjøre, hvortil man harFrihed; ef ek hefða nú liðugan gang,skyldi þessi maðr fá eitt högg af sverðimínu Klm. 11137; gafst keisaranumliðugr inngangr Klm. 13020; eiga liðugtdvs. have Frihed til at bevæge sig: þœttisthann þá eiga liðugt í allar áttir um-bergis sik, ef þau (nL. akrlöndin) legðisttil hins fyrra (dvs. til hvad han alleredeforhen havde i sin Besiddelse) Æf. 2885. 4) medgjørlig, føielig, velvillig, venlig; fœrið yðr svá í nytsemd þenna várngóðvilja, at vér gerom os því heldrliðuga at gera yðr fleiri rettarbœtrRb. 6, 88; lér hann sik fullvel liðuganí gegn henni Clar. 451; hann var liðugrok viðfellinn Fm. V, 29913. 5) til-gjængelig, brugbar; er þá orlof til inn-göngu, því at kirkjan er upp lokinok liðug Bp. II, 175; þessi orð hafaþann skilning með liðugri norrœnu,sem fyrr var greint Bp. II, 12529.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᛁᚦᚢᚵᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary