Lifa

lifa

lifa, v. (lifði, lifat) 1) være tilbage, blivetilbage (mods. fara 4 og 5); háski lifirþér nú at minni (at) véla þik, ef þúhefir týnt fé ok fjárfýstum, en ef féer farit ok fýst lifir, kunn þó öfúsu,at - Heilag. I, 45123 fg; fara síðán áburt - ok biðja bónda vel lifa, enhann bað þá vel fara Gísl. 5329; sprattupp skjótt ok bað hana vel fara, enhón bað hann vel lifa Háv. 129; saa-ledes biðr den bortfarende altid den til-bageblivende vel lifa, medens den tilbage-blivende biðr den bortreisende vel fara(jvf 1ste Bind s. 380 b6): Fm. VI, 24916;Grett. 1094; Stj. 61417; Fld. II, 1701.III, 2513; lif vel ok heill Grett. 15917;særligen bad den døende gjerne de efter-levende vel lifa: síðán bað hann þá vellifa ok hittast á fegins degi, hannmæltist marga vega vel fyrir ok lifðisíðan fá daga Ingv. 8 (159 b3); Þ. mælti,áðr þeir leiddu hann fram: lifit konurvel í stofunni ok heilar, en er hann komút, vá Uppsprettu-Ormr hann Sturl. II,17224; om den tilbagestaaende Tid: þvátt-dagr firi (nl. sunnudag) skal heilagrat nóni, þá er þriðjungr lifir dagsGul. 162; dróttinsdag þann, er laugar-daginn áðr lifa 8 vikur sumars Grg. I,11123; fóru þau brott, er mikit lifðinætr Flat. I, 7237; er þriðjungr lifðinætr Flat. I, 7334; jvf Sturl. II, 19029;lifa eptir e-t dvs. være tilbage efter noget,naar dette er borte: skal þat atkvæðihvers þeirra (nl. literæ consonantis) íhverju máli vera, sem þá lifir nafnsinseptir, er or er tekinn raddarstafr ormálinu SE. II, 2816; lifa orð lengsteptir hvern Fm. VIII, 11619; eigi skalbrauð baka meira á helgum dagum,er (dvs. en) etit verðr allt eftir; þó ateinn leifr lifi (= lifni Borg. 3, 2120)eftir, er syknt er, þá skal bœta dag-ríki fyrir hann, sem allt liggi úetit þat,er bakat er Borg. I, 1430. 2) leve; þarvildu allir lifa ok deyja, sem hann varRidd. 13914; lifendr ok dauðir Barl.524; hyggjum þá at, hve skyldugt osser, at vænta fulltingis af himni, þar ersjalfr Kristr dróttinn lifir ok líknar,sá er höfðingi allrar kristni ok geym-andi allra lifendra ok dauðra Ingv. 10(164 b18 fg); þat kann opt at verða, atþeir lifa langan aldr, er með orðumeru vegnir Nj. 147 (25216); meðan guðvill, att vér lifum Dn. I, 811 jvf 20; hverrskyldi vera öðrum í bróður stað, meðanþeir lifði báðir Fm. VI, 2729; ek hefilifat ok verit kallaðr bóndi um nökkurrakonunga æfi Fm. VI, 1928; svá margadaga sem hann hafði lifat Stj. 13429;lifat mun hit fegrsta Vígagl. 2766; eigaskamt ólifat dvs. være Døden nær, Flat.I, 8825; at sér lifanda dvs. i sin Levetid, Bp. I, 30; öllum lifandum (= verandumDn. I, 82) ok viðrkomandum Dn. I,71; lifandi ok liðnir Post. 50031; þessibrunnr heitir lifandi, sá er drekkr afþessu vatni, skal æ ok æ lifa ok aldriþyrsta Heilag. I, 3534 (jvf Joh. 4, 13);vér megum þá ok eigi komast til þessóðals, er oss er heitit, er lifandimanna jörð heitir, þat er paradís eðasjalft himinríki Messusk. 16812; ef hannfyndi þann stað, er heiðnir menn kallaÚdáinsakr, en kristnir menn jörð lif-andi manna eðr Paradísum Flat. I,2911 jvf 3425. 29; Fld. III, 67122; sýndiguð þat, at hann var fyrir réttlætiveginn, ok hann öðlaðist fegrð okgrœnleik paradísar, er kallast jörðlifandi manna Flat. II, 4355 (Magn.*29027); herað lifandi manna (= lífsherað Post. 79527. 80021; jörð lifandimanna) Post. 49516; lifa eptir e-m dvs.indrette sit Liv i Overensstemmelse medens Ønske eller Vilje (jvf eptirlífi), Hom.19327; Homil. 11634; Heilag. I, 1631.59915. 6749; ogsaa med tilføiet Akk., somangiver det, hvori eller med Hensyn tilhvilket nogen retter sig derefter: lét bindaPaulum - ok lifði hann þat eptirGyðingum Post. 23118 (Ap. Gj. 24, 27);á Moyses æfi lifði guð fleira eptir sínumlýð ok teygði á fleiri vega heldr enfyrr Homil. 110; lifa eptir e-n dvs. overleveen: börn skilgetin lifðu eptir Sisseliumóður sína Dn. II, 31714; verðr maðreptir annan at lifa Fld. II, 55227; lifavið e-t dvs. leve af noget, opholde Livetved Hjælp af noget (jvf viðrlífi): vérgirnomst ekki at eiga nema þat eins,er vér megim lifa við Alex. 13329; lifðunú viðr reka ok smádýr Flóam. 23(1774); om Forbindelsen af lifa med Dat.og Akk. af líf se under líf 1 og 2. 3) over-leve en (e-n), = lifa eptir e-n, lifa e-slífi lengr; Giurðer Auðuna(r)son lifðioptnefnda Ingibjörgu móður sína o. s. v.Dn. II, 31718 fg jvf 15; gáfust þeir þájafnaðargjöf sín í millum, hvárr þeirrasem annan lifði, eptir því, sem þeirhöfðu gefizt áðr í Björgvini Dn. III,1728 jvf 14; þá lifði Ólafr Petrsson áðr-nefndan Giurð Auðunarson Dn. III,31916; svór hún á bók, at Þorgeirrlifði báði faðir (dvs. föður) sínn ok móðorok syskyn sín öll Dn. VIII, 15612; LífHelliksdóttir skilgetin af feðr ok mœðrok þó bróðurdóttir Liðvorðs á Sandbaklifði föður sínn ok móður sjau náttumfirir kyndilsmesso á manndauðaáritDn. I, 3579. 4) brænde (om Ild, Lys;jvf kveikja 2, kvikna 2); lifði þar eldr ískála Fld. II, 1144; hann lét ok leggjahellu í munninn (paa den dræbte og ud-stoppede Bjørn), svá at þar mátti lifaeldr Fld. II, 5171; lifanda ljós Dunst.3888; lœkir táranna slöktu náliga lif-anda ljós í lampa trúarinnar Post. 49323.- Jvf. ags. libban, lifian Bosw.2 636 a5.639 b16; mnt. leven Mnd. Wb. I, 678 a42;leben Mhd. Wb. I, 954 a; Lexer I, 1846;jvf ght. biliban Graff II, 47.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᛁᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary