Líkja

líkja

líkja, v. (kt) 1) give noget (e-t) en visSkikkelse, et vist Udseende; hann - fréttieptir, hver sök hana héldi til at villastum eyðimörkina; hón líkir sökina harðlaathugasamliga (= lat. causam fingitsatis accurate) HeilaG. II, 35813 fg jvf 23;líkja e-t e-u dvs. give en Ting saadanSkikkelse, saadant Udseende, at den kom-mer til at ligne noget: hann - glíkirsik gömlum karli Stj. 1752; hví viltudyljast ok líkja þik annarri konu, enþú ert? Stj. 5836; hann líktist í þessomanni þeim Barl. 1619 jvf 4415; þálíkjomk vér fljúganda ørne, ef - Hom.8029; líkjast e-u dvs. ligne noget: líkistþat barn honum NBKr. 39; sjá brunnr,er Barbara var skírð í, líktist þeimbrunni, er guðspjöll segja, at sá þóandlit sítt í, er blindr var borinn, októk sýn sína; sjá brunnr líktist þvílifanda vatni, er syndug kona bað Kristgefa sér at brunni HeilaG. I, 1549. 11;líkja e-t eptir e-u = líkja e-t e-u:vóru þá allir lutir líktir eptir því, semþá (nl. var), er H. konungr var kórónaðrFm. X, 10821; N. líkir sína gerð eptirsælum meistara várum herra HeilaG.II, 7423; C. glíkti atferð sína ok kenn-ingar eptir Petro postola Post. 14230(605); lifði hann þar nökkura tíð viðskógarhunang ok líkti fœzlu sína oklíf (&vl sínni ok lífi) eptir Johannibaptista HeilaG. I, 1548; ogsaa uden Ob-jekt líkja eptir e-u dvs. efterligne: byrjaross at - líkja í nekkve eptir mein-lætom þeim, er - Hom. 1117 jvf 12;skulom vér - hafa hinna höfðingjadœmi, sem oss eru kunnari ok betraer eptir at líkja Fm. VII, 29612; er sásæll, er heldr má eptir því líkja (=er heldr má þar í nökkuru eptir líkjaFlat. II, 23210), en eptir hinum, er þádœmdu manninn til dauða OH. 1188;líkja e-t sem med følgende Konjunktiv dvs. give en Ting saadant Udseende somom -: líkir (upers.) sira Gudmundi þat(dvs. det faar et saadant Udseende for s.G.), sem honum þykki hón ofkyrrtvinna Bp. II, 2915; ogsaa uden Objekt: þessa (nl. yxn) líkir frú Lupa, sem húnvili ljá meðr góðvilja fyrir vagn Post.59127; líkti, sem hann væri luttœkrþeirra hernaðar HeilaG. II, 56212; líkjasik svá sem e-t, líkja sik vera e-t, líkjasik e-t dvs. give sig Udseende af at værenoget, anstille sig som noget: var mærnökkur, er líkti sik svá sem heimskaok djöfulóða HeilaG. II, 66222; líkjandifalsliga sik vera lítillátan Mar. 9465;líkir hann sik blíðan í viðrbragði Mar.6272; líkjast til e-s dvs. passe til noget(?):ek hefi heyrt ein dœmi, er mér virðist,sem líkjast megi til þessa máls Barl.7313; líkjast i ætt e-s dvs. vise Lighedmed ens Slægt: bað (nl. Ásta) þess, atþú skyldir nú meirr líkjast í ætt Haraldsens hárfagra, en Hrana m. móðurföðurþinum OH. 313 (Flat. II, 3420); núlíkist barnit í ætt sína -, svá at þatsýnist skilríkum mönnum, at í faðurættsína sé líkt NBKr. 37 jvf 10; jvf Laxd. 9 (1422). 2) efterligne noget (e-t), tagedet til Mønster, = líkja eptir e-u: þessiöll dúfo øðli skolum vér - líkja íatferð várri Hom. 9114 (Homil. 8025);ef vér líkjum nökkurn lut af þolinmœðiþeirra Hom. 1881.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᛁᚴᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary