Lögudagr

lögudagr (lǫgudagr)

lögudagr, m. forud bestemt eller fastsatDag, paa hvilken man skal møde frem,noget skal ske. DN. X, 859; þeir vóruþar í hjá, at Bjarni á Strönd ok Anundrbróðir hans, Þolfr á Eikini firir sikÞordr G. firir sik lagðu viðr HalvarðÞorðarson lénsmann herra Ívars meðhandabandi mál sítt til prófs til okkrí Skíðu -, ok þá var þeirra stefnu-dagr, kom þá B. Þ. ok Anundr okváru þer þrjá daga í stefnu firir okkr,en Þ. Eikini kom ekki engin hansumboðsmaðr í áðrnefndan laghudagDN. I, 26919 jvf 12; kom á stefnu firirmik - Ólafr á Roaldsstaðum; - krafðiok kvaddi Gunleiks Halvarðssunar -eftir því, sem þeir hafði lagt sitt málundir mik -; lét þá Ó. ganga tveggjamanna vitni, - er svóro, at þá varþeirra lögudagr DN. I, 27011 jvf 8; hélduþeir þá höndum saman ok lagðu sérdag - mánadaginn næsta eftir páska-viku, nú næst er kemr, til Válar -;kændæs þar þá báðir, at þá var þeirraréttr lagudagr DN. IV, 64417. 6458;kendist þá Þ. - þær þá á aalmannalighustefnu, at þaa var þen same laaghu-dagher, sem hann hafði lakt mederherra biskupinum DN. IV, 66414 fg jvf 12;þá var þeire reter laghudagar um fisskeok wtvega, som liggher thil Geitheims,som herra Jennes profastin at Maríokirkio hafdhe lakt þeire j millom DN.IV, 7607. 9; mér várom á Hundstyrði -æfter löghu þæiræ, er v. h. biskupØystæin lagðe mellom sira Eriks &c.af æinni halfu en af annera K. - -,kendost fyrnæmfder löghumenn siraE. &c. ok K., at þá var þæiræ rétterlöghudager æfter þuí, sæm - DN.VII, 33428.

Part of speech: m

Orthography: Johan Fritzner's dictionary used the letter ö to represent the original Old Norwegian (or Old Norse) vowel ǫ. Therefore, lögudagr may be more accurately written as lǫgudagr.

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᚯᚵᚢᚦᛆᚵᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.