Losna

losna

losna, v. (að) 1) blive løs, løsne, løses (jvf leysa 4, losa 1); þá réttust fingrnirok losnaðu af medalkaflanum Grett.18616 jvf 10; hverr góðr maðr hefir þálosnat af því bandi, sem bundinn varHeilag. II, 65; af þú losnir frá dauðaböndum Post. 46123; hugða ek mér afhendi hvelpa losna Guðr. 2, 41; semþau koma á miðja ána, þá losna fœtrnirundir konunni (dvs. tabte Konen Fodfæste)Bp. II, 17526; ogsaa losna upp: viðirlosna or jörðu upp SE. I, 1882; tilþess, er (nL. stafrinn) upp losnaði orgolfinu Eg. 46 (918). 2) opløses i Dele,som løsne, gaa eller falde fra hinanden (jvf los og AnaL.2 2024 under losa 2;losna í sundr); riðlaðist þá fylkinginok losnaði öll Eg. 54 (1145); tekr liðhans heldr at losna Alex. 14132; tóknú bardaginn at losna SturL. II, 576;losna knútar hans svá, at hans limirverða svá réttir, sem fyrr vóro þeirMar. 11963 jvf 119530 fg; losna í sundrd. s., = leysast í sundr 2: losnaði (=rifnaði L. 29) þá í sundr altarit Stj.58033; losnaði hún (nL. skeiðin) í sundrí storminum Fm. XI, 37414 jvf leysa11; er skipin losnuðu í sundr dvs. skiltesfra hinanden, nL. da tengslin overhug-gedes, Fm. VIII, 29018. 3) gaa bort,fare afsted, fjerne sig, = losast under losa 4, leysast under leysa 9. Laxd. 63 (18425) se under losa 4; stóð sváhverr upp, sem dómr féll á, ok mæltuallir nökkut, er út géngu, ok fannstþat á hvers orðum, at nauðigr losnaðiEb. 55 (10221); losna brott d. s. Frs.853 (= losna Fm. II, 52); brott skululosna svó margir menn með mér, atþér skal sýn búhlífð í því vera Flat.II, 19427.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᚮᛋᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Swedish - K.F Söderwall's Dictionary