Lykkja

lykkja

lykkja, f. 1) Bugten mellem begge Ender,Sammenstødet af to convergerende Linjer,som danne en Vinkel; i handklæðislykkja Hirðskrá 4713, se under hand-klæði; tók Skjalf digrt snœri ok festiundir menit (som Kongen havde om sinHals), menn hennar - köstuðu lykkjusnœrisins upp í limar trésins, drógusíðan svá, at konungr hékk næst uppivið limar ok varð þat hans bani Fris.1336 (YngL. 22); skyldu þeir ganga undirjarðarmen þrjú -, sá leikr þeirra vará þá lund, at rísta skyldi upp þrjárlangar torfur, þeirra endar skylduallir fastir vera í jörðu, en heimtaupp lykkjurnar svá, at maðr mættiganga þar undir Flat. II, 9316 (Fbr.69); er þeir Egill héldu fram meðskíðgarðinum, fundu þeir eigi fyrr, enþar gékk annarr skíðgarðr jafnframt,ok gjörðist þar mjótt í milli þar til,er lykkja varð á ok mátti ekki framkomast; Kúrir sóttu eptir þeim í kvínaEG. 46 (9025), jvf sv. lykka 3 Rietz 413 b;gera, láta lykkju á leiðinni dvs. stoppeop, gjøre Standsning eller Ende paasin Reise, Færd, saa at man ikke fort-sætter den: nú mun ek gera lykkju áleiðinni, nenni ek ekki at ganga lengraSvarfd. 589; get ek, at þér vilit -lykkju gera á leiðinni Flat. III, 40720(Hem. 35422); hér mun ek lykkju látaá leið mínni, er ek hefi yðr funditFlat. II, 3304. 2) Bøining, Krumning,Slyngning, Krølle (jvf lokkr, krókr 1og 4); brást ormrinn í þrjár lykkjur oklaust sporðinum á framstafninn Bær.11951; aptr sköpuð - sem ormr meðlykkju mikilli ok breiðum sporði Flat.II, 2621; sér hann dreka einn fljúga-, hann hafði lykkju ok sporð semormr Fld. II, 11117; einn ormr með 12lykkjum flotnaði upp or sjónum Bp.II, 1299. 3) Løkke, Hæmpe, hvori mankan indstikke noget saaledes at det inde-sluttes deraf (jvf sv. lykk Rietz 413 b);feldr skal vera 5 alna í skaut ok lykkjurí hornum, skyldi þar setja niðr hæla þá,er höfuð var á öðrum enda Korm. 862(2029); G. hafði lykkju um meðalkaflaá konunsnaut ok dregr á hönd sérGunL. 7 (2265); hann skyldi gera lykkjuá endanum (nL. reipsins), bera þar íviðu ok grjót OH. 15224 (Flat. II, 27225). 4) Sammenføining af to Ender, Skjød-ning; om Bord i et Fartøis Sider: varðMaríusúðin klökk mjök (i det haardeVeir), ok skaut lykkjunum (saa de svig-tede, gave sig) Fm. VIII, 1994 (jvf 19612.1997 fgg). 5) indhegnet Jordstykke (jvfgerði); især om de indhegnede Stykkeraf den til Kjøbstæderne hørende Bymark (jvf J. Müllers Beskrivelse over Tøns-berg s. 102; L. Daae det gamle Kri-stiania s. 31 fg); f. Ex. a) i eller vedOslo: austr á lykkjum NL. II, 24127;Skýlislykkjur DN. III, 9822; Keldu-lykkja DN. III, 9814. 16; KrosslykkjaEJb. 32824; synsta lykkja DN. III, 9810;Bergslykkjur í Oslós heraði DN. II,1136. 15. III, 989 jvf Bergslykkja DN.III, 1014; EJb. 32823; höfum vér gefitþeim (nL. lærðum mönnum þeim, semþjóna í Maríu kirkju í Osló kapelluvárar (dvs. várri) L. 8) mylnu þá meðlykkjunni, er vér hafðum veitt herraAmunda DN. I, 9238; b) i eller ved Sarpsborg: höfum vér gefit honum -tuft ok garð várn í Sarpsborg meðlykkjunni ok fossinum allt út í mittárinnar svá breitt sem lykkjan gengrbreitt ofan til DN. III, 976; lykkjan íBorgargerði, sem kallast PetrslykkjaEJb. 49823; lykkjan viðr SannasundEJb. 17421. Som Stedsnavn, oprinde-ligen med denne Betydning, forekommer lykkja oftere, se EJb. 717 a og b.

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᛦᚴᚴᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary