Lýrittareiðr

lýrittareiðr

lýrittareiðr, m. Ed som man aflagde selvtredje (= landsréttareiðr se SophusBugge Runeindskriften paa Ringen iForsa Kirke s. 55 fg efter K. Maurer;Hertzberg 248-252); lýritareiðr Gul.1351. 6; Frost. 4, 153; hón skal þesssynja með lýrittareiði með frjálsumkonum tveim Eids. I, 36 jvf 72 fg; umlýrittareið: lýritareiðr skal standa umöll 5 marka mál; - - skal nefna tillýritareiðs (&vl nefna liriftareið, nefnaliriftareið hinn minna) sínn mann áhvára hönd hinum sakaða, ok hafi einnaf þeim, sé sjalfr annarr, fangaváttrhinn þriði Landsl. 9, 15 (Byl. 8, 18);skal stýrimaðr synja með lýrittareiðifirir svá marga menn sem hann vill,en ef hann vill eigi sverja firir þá,sveri hverr firir sik lýrittareið Landsl.3, 1318 fg; stendr lýritareiðr firir hvert3 marka mál ok þau, er minni eroNBKr. 278; var þet þa var domber, at H. skall after fera sva mycklæ loodok godæ, sem han brott fœrde, a laugh-uardaghen næsta þær æftir ok medliritar æid mæira DN. IV, 34321.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᛦᚱᛁᛏᛏᛆᚱᚽᛁᚦᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.