Lýta

lýta

lýta, v. (tt) jvf ljótr, lýti: 1) vansire, be-smitte, gjøre ubehagelig; at eigi lýtihana (nL. kristins manns sál L. 1) nökkurrranglætis flekkr eðr svívirðilig saurganStj. 1423 (jvf Eph. 5, 27); þat var aldriaf hans úvinum talat, at hann lýttisínn lifnað Bp. II, 16132; ef tenn eruskörðóttar ok missir tanngarðar, þatlýtir málit SE. II, 483. 2) vanære, ned-sætte i andres Omdømme og Agtelse; (fjándinn) - kostar alla vega at lemjaniðr ok lýta lögmálit hvárttveggja, endrepa ok deyða þá, sem þau varðveitaStj. 37622; guð láti mik eigi svá lýtalögin, at þit lifit lengi fyrir þettaníðingsverk Stj. 5028. 3) laste, dadle,omtale paa en nedsættende eller ufor-delagtig Maade; eigi er hœgt at lýtasvá gert Bp. II, 9417; í hverju hannvar lýttr Bp. II, 12138; hverr er þessimaðr, er mik lýtir svá í orðum Nornag.6616 jvf 13 (Fld. I, 33024 jvf 22); hverr er sjámaðr, at mik lýtir svá Fld. II, 20713 jvf 3(Örv. 9027 jvf 8821); ey lyter jak nukonona mina sialfuer DN. II, 76017(Aar 1444); lasta ok lýta (jvf lasta okljótar gera þessa heims sœmdir BarL.1219): báðu hann eigi lasta eða lýtareinleiksins herbergi Mar. 113635; þettaallt (som han havde gjort) lastaði oklýtti hann alla vega firir sjalfum sér(dvs. bebreidede han sig selv), BarL. 1848;heilagr Jeronimus lýtir ok lastar fyrirþeim (dvs. gjør dem Bebreidelser), semplazin ok hellinn seldi, fyrir þá grein, at- Stj. 13410. 4) beskjæmme, gjøre skam-fuld; mjök lýtir þú nú ok svívirðir ídag (= Vulg. confudisti hodie) ásjónurallra þínna manna Stj. 53813 (2 Sam.19, 5).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛚᛦᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Swedish - K.F Söderwall's Dictionary