Magna

magna

magna, v. (að) 1) styrke, gjøre stærkere; iProsa kun om at sætte i Besiddelse afovernaturlige Kræfter ved Hjælp af Trold-dom. Vatsd. 28 (4426); menn skolo eigifara með steina eða magna þá til þessat binda á menn eða fénað Grág. 2722;Óðinn tók höfuðit ok kvað þar yfirgaldra ok magnaði svá, at þat mæltivið hann Fris. 430 (Yngl. 4); hannmagnaði með miklum blótskap líkne-skju Þórs, at fjándinn mælti við hannor skurðgoðinu Flat. I, 292 jvf 21335.33717; hefi ek þá (nl. hreinbjalfa) svásignaða ok magnaða, at engan þeirramun járn bíta Flat. III, 245; jvf Fbr.322; magna tré, rót Grett. 17731. 18127jvf 17720 (hvor Framgangsmaaden be-skrives). 2) gjøre noget, som staar i For-bindelse med Trolddom eller Hedenskab; magna fjölkyngi Flat. I, 3775; fremrmaðr galdra eða þá hluti nökkura, ermagnaðir sé DI. I, 24330; fremr maðrgaldra eðr magnar maðr seið eðr heiðniHE. I, 15413; allra blóta mest var þámagnat, Gefjonar blót Heilag. II, 3011. 3) magnast, v. r. tiltage, forøges, vindeTilvæxt; þá magnast dýrð upplitningar-lífs, er endist allt erfiði sýslulífs Leif.15511; hann sér guðs kraft mangnask íhjörtum várum Hom. 9515; þat varberliga af hans tilsýslu, er kristnimagnaðist á Englandi Heilag. I, 39116jvf Bp. I, 5916. 20; svá kom, at eldrinnmagnaðist Fm. IX, 5334 (jvf Icel. Sag.II, 23332); hann sigraði margar þjóðirsvá, at aldri mögnuðust þær síðan Pr.9815. 4) magnast, v. r. optræde saa-ledes som om man har stor Magt, storeKræfter; sá er í ofmetnaði vildi magnastí gögn guði Hom. 1771; Glámr tók atmagnast af nýju, gerði hann nú svámikit af sér, at - Grett. 8010.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᛆᚵᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary