Mánoðr

mánoðr

mánaðr eller mánoðr, m. (Gen. mánaðrog mánaðar, n. Pl. mánaðr, mánaðirog mánuðir; A. Pl. mánaðr, mánoðr,mánaði, mánuðu) Maaned (ags. mónáð,got. mênôþs ght. mânôd), jvf máni;várönn er fyrst, hón er unz mánoðrer af sumri, en löggarðsönn er síðantvá mánoðr o. s. v. Grág. 45020 fgg; hónhafði hann nío mán/ao/ðr sér í kviðiHom. 17027 jvf Ríg. 6. 18 (20). 30 (33);í upphafi mánaðr þess, er Julius heitirHeilag. I, 60631; er tveir mánaðr eroaf sumri Gul. 819; er 2 mánaðr eru afvetri Grág. 23216; þar eiga menn atfiskja ok fygla svá, at koma þangat,er mánaðr lifir vetrar ok vera þar 7mánaðr Grág. 53711 fg; var hann 3mánaði biskup Bp. I, 8961; var hann3 mánuðu biskup Bp. I, 83733; hannvar konungr 9 mánuðu Flat. I, 2057;var hann 3 mánuðr með Böglum Fm.IX, 2392; þaðan skal telja 3 mánuðr30 nátta ok nætr 4 til miðsumars Grg.I, 3715; tolf mánaðir bruges ofte ligesom tolfmánaðr til dermed at betegne et Aar:hann hefir haft (nl. féit) 12 mánaðr atgjöldum eða handsölum Grág. 8019;þá halda þær (nl. festar) 12 mánaðrþaðan frá, er kona var föstnöð Grág.20420; kaupa þeir nú enn saman um12 mánuðr Flat. II, 12419; stendr kirkjagarðlaus 12 mánaðe Gul. 1510; ef hannsitr svá 12 mánaðe, at hann gerir eigitíund sína Gul. 88 jvf 10; ef hann - lætrenn 12 mánaðe standa tuft eyða (dvs. auða)Gul. 1212; fyrr en 12 mánaðer sé gengnirGul. 124. 11; firi 12 mánaðr Gul. 105;hafa kirkjuna gjörva á fyrstum 12 mán-aðom Gul. 1216; um sinn á 12 mánaðomGul. 1510; biskup skal koma nauðsynja-laust í fylki hvert (nl. um sinn) á 12mánaðom Gul. 85; innan einna tolfmánaða Post. 25017; hann bað þá rann-saka, hvárt þat væri af hinum tuttugu-stum tolf mánuðum (dvs. det tyvende Aar),er þá var af sumrinu, síðan hann varsekr gjörr, en þat varð svá; þá gékkat Þ., - ok gat hann fundit, at -,ok urðu þá nítján tolf mánuðir okþrem (nl. mánuðum) fátt í - Grett.17321. 25. - Om Maanedernes Navne se SE. I, 51019 fgg

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᛆᚿᚮᚦᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.