Máttr

máttr

máttr, m. (G. máttar, Dat. mætti, ogsaamátt) 1) Kræfter, Styrke, Magt, = magn1, megin 1, megn 1; með öllum várumstyrk ok mætti Flat. II, 3814; sé ek,at eigi er máttrinn mikill Flat. II,3887; var mér alls máttar (dvs. jeg maattebruge alle mine Kræfter), áðr ek komhenni (nl. hurðinni) upp Fm. III, 7421;lá hann þar í rekkju náliga fjórar vikur,síðan fór hann heim með lítlum mættiBp. I, 14421 jvf 1105; hann hefir málsítt, en þó máttr sem minnstr Fm. XI,10224 jvf 4. 15; þó at máttrinn þyrri mjök,þá hélt hann þó jafnan sínu bœnahaldiBp. I, 17526; dró at um máttinn Sturl.I, 34919; er at leið mætti hans Fm.VIII, 2587; er at þessu orðinn svámikill máttr (dvs. det har dermed tagetsaa stor Overhaand; jvf Bp. II, 2139under magn), at - Fm. XI, 26415. OmForbindelsen af máttr med magn og megin se disse Ord. 2) Helbredsforfat-ning (jvf mega vel, ílla), = megin 2;spurði maðr, hversu hann mætti, enhón sagði saman mátt hans (som før)HeilaG. I, 29723; spyrja at mætti e-s(dvs. efter ens Befindende) Laxd. 7 (830);Sturl. I, 20136; jvf kómu þeir til hansok spurðu at hans mátt Æf. 355; G. -leiddi mjök at frettir um mátt Hall-dóru Sturl. I, 20135; hann féll niðr ájörð ok lá í úviti lengi, þá stóðu yfirhonum þjónustumenn hans, ok spurðieinn þeirra, hvat til kœmi um hansmátt eða mein Mar. 904; jarl hafðifengit harða sótt, ok kölluðu hættliganmátt hans Fm. IX, 39015 jvf &vl 3) Kreaturbesætning; reka skulu Ottamennmátt sínum um Dalsmanna teigu DN.I, 17419. 4) = lat. potestas i Over-sættelse af Eph. 6, 16; í mót höfðingjumok máttum þessa heims HeilaG. I, 6536.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᛆᛏᛏᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary