Megin

megin

megin forekommer ofte som et indeklinabeltSubstantiv, der betegner den ene ellerden anden Side, Kant, idet der for atbetegne, hvilken der menes, til Ordetføies a) et Substantiv som betegnerIndehaveren, den eller dem, som Siden tilhører: riðu yfir ána ok svá framHjarðarholts megin (dvs. paa den Sideaf Aaen, som tilhører Hjardarholt, paahvilken Hjardarholt ligger) Nj. 23 (3516);kvenna megin dvs. Kvindesiden (= kvenna-veginn Dn. IV, 28311 mods. karla meginPetrs máldagi 108 efter Oxf., karla-veginn Dn. IV, 28314, se under karla-vegr): hón var því vön at sitja í hjáaltari kvenne megin um tíðir Bp. I,43815; b) et Adjektiv eller Pronomen iDat. SinG. Masc.: þeir géngu at húsinuok einu(m) megin undir vegginn nærdyrum hússins Flat. I, 46737; fjállsgnípabrött gékk at öðru(m) megin, en á féllöðrum megin hjá, sú er Liger heitir,en einstigi mikit var þröngt einummegin at ganga til munklífisins HeilaG.I, 58012-14 (jvf 55818); þeir skyldu leitatil vígis i almannagjá, ef þeir yrðiforviða, því at þar mátti einum meginat sœkja Nj. 146 (24621); þat stóðstá, nesit þvert ok fylking þeirra 18manna, ok var einu(m) megin at þeimgengt Heið. 30 (36219); koma þeir þar,sem flýtr einn bekkr, ok G. konungrslær sér niðr ok drekkr, ok öðrummegom (&vl megin) hans bróðir HögniDidr. 10116; herskip liggja öðrum meginundir nesinu Nj. 30 (4830); mikit svellvar hlaupit upp öðrum megin fljótsinsNj. 93 (1443) jvf 44 (6829); annan vegstendr at biskup hans ok náfrændi,en öðrum megin (= annan veg Bp.II, 687) námægðir Hb. 4310; skoloþeir höggva or hváromtveggja meginkjalar fim alna langt borð GuL. 3144;þit Þórr gangit at (nL. bálinu) sínu(= sinum Fm. I, 30521) megin hvárrFlat. I, 29734; um nóttina hvíldi sínummegin bríkar hvárt þeirra EG. 72(17227); nú vil sá brú gera, er hvar-ongi megin á land GráG. 45319 fg (GrG.II, 938); þeim megin siglo (dvs. paa denSide af Masten), er menn eigo síðrsakir við menn GráG. 38515; kom þathögg enom vinstra megin útan á halsinnOH. 2196 (Flat. II, 35710); hann hafðiljósan lepp í hári sínu hinum vinstramegin Hrafnk. 1317 fg; nú höggr V. íhjalm Þiðriks Hildigrim hinum vinstramegin svá, at allt sneið í sundr til hinshœgra vegs Didr. 11117 fg; í einu mikluhöggi, er Þ. - hjó, kom á hals ÞiðrekiValdemarssyni hinum hœgra megin, sváat af fok hinum vinstra megum (&vl aftók höfuðit á vinstra veg) Didr. 2697 fg;þeir O. sátu í öndvegi enum úœðramegin Vatsd. 44 (723); hann férr útarreptir höllinni enom úœðra megin Fm.XI, 7114 (Flat. I, 16431); skal flá af fitaf fremra fœti (nL. oxanum) hœgramegin GuL. 586; innra megin í Skegg-inum Dn. II, 21510; eneum mare settihann til hœgri handar, þat er enomsyðra megin í musteri dróttins Stj.56428; jvf Fm. VIII, 23610; c) Dat.Plur. ef menn búa tveim megin árGrG. II, 932 jvf báðum megin L. 4;sker liggr í váginum miðjum, ok erjafnlangt alla vega frá skerinu tilbotns ok tveim megin gegnt Flat. I,18729 (jvf Fm. XI, 1251); þá fór Moysesaf fjallinu ok hafði í hendi sér 2 tabulurþær, er dróttinn hafði báðu(m) meginritat sínni hendi Stj. 31227; áin varákafliga mikil, váru höfuðísar at báðummegin, en gengr upp eptir miðju Laxd.15 (293); hón þreifar um hann öllu(m)megin (&vl um hann allan) Heið. 23(3432); leit hón á hann öllu(m) megin(= öllum megin Fm. I, 149) Flat. I,15025; hlaða köstu jafnháfa vegginumollu(m) megin (= öllum megin Fm. I,2912) um skálann Flat. I, 2901; hannverst vel ok lét díkit gæta sín öðrummegin, svá at eigi mætti öllum meginat honum sœkja EG. 72 (17224); hitnyrðra megin (dvs. hinom nyrðra megin)Fm. X, 16 &vl er en Udtryksmaade, somsandsynligvis skyldes en Forvexling afdette megin med megin (n.), medens der-imod dette megin er opstaaet af veginn,jvf karlaveginn, kvennaveginn.

Part of speech: uten ordklasse

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᚽᚵᛁᚿ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.